ZW Amerika 2015

Voorbereiding Zuidwesten 2015.

02-11-2014: Ook in de zomer van 2015 (13 juni t/m 3 juli 2015) willen we graag naar Amerika, maar wisten nog niet precies welk gedeelte onze voorkeur had. Met een lichte voorkeur voor het zuidwesten wilden we de ticketprijs laten bepalen waar we uiteindelijk terecht zouden komen. Inmiddels waren de werkgevers akkoord, dus we konden boeken en dan zal je het altijd zien, vliegen de ticketprijzen de pan uit. Tickets onder de 800 Euro waren zelden te vinden. Ja, met Turkish Airlines via Istanbul kon je voordelig richting Amerika, maar dat stukje om zagen we echt niet zitten. Afwachten dus maar en geduld hebben, die aanbieding komt altijd wel.

09-11-2014: Vandaag kwam die aanbieding al, WTC biedt vliegtickets aan met United Airlines voor 569 Euro naar Los Angeles, Las Vegas of een combi van deze twee. We hebben gekozen voor een multicity-ticket. Heen vliegen we met een stop van 2 uur in Washington van Amsterdam naar Los Angeles en terug vanaf Las Vegas met ook een stop in Washington terug naar Amsterdam. Je moet bij WTC wel altijd goed doorrekenen met de bijkomende kosten. Buiten boekingskosten heb je daar nl. ook te maken met “Customer Service Charge“, hoe onduidelijk kun je het maken. Alles opgeteld kwam ik op 618 Euro per ticket en dat is gewoon een prima prijs! Net iets voordeliger dan in 2012. United Airlines vliegt op het stuk AMS-IAD tot nu toe met een oudere Boeing 767-300ER. Wel met een fijne indeling, je kunt dan lekker met z’n tweeën naast elkaar zitten. V.w.b. stuk IAD-LAX  zou eerst met een Airbus A320 worden gevlogen, maar is nu gewijzigd naar een Boeing 737-900. Ook terug, op de route LAS-IAD, een wijziging. Dat lijkt nu een Boeing 737-800 (stukje korter dan de 900) te worden, maar we zijn nog niet vertrokken. Beide toestellen hebben een 3-3 indeling.

Nu is het zaak om een mooie route te maken. Een route met veel mogelijkheden om te zien en te doen (hiken, winkelen), maar soms ook even helemaal niets doen en in een lekker hotel aan het zwembad liggen. Ik ben ook al langzaam aan naar hotels aan het kijken. In elke route, maar zeker in een rondje zuidwesten, heb je stukken waar niet al te veel hotels zijn gevestigd. Het is zaak dat je er dan vroeg bij bent, anders betaal je de hoofdprijs.

12-11-2014: Vandaag de huurauto gereserveerd én betaald. De aanbieding kwam net als afgelopen jaar van AutoEurope. Wederom een goed prijsje, 406 Euro voor 18 dagen een Chrysler 200 (or simular), ophalen op LAX en inleveren op Las Vegas Mc Carran International Airport. Ik zag dat er in 2015 al weer een nieuw model uitkomt. Allemaal wat ronder zo te zien, hij kan nu zo voor een Japanner doorgaan. Het model van 2014 reed heerlijk, dus we zien wel. Mocht het aanbod tegenvallen dan heb ik altijd wel een 20 dollarbiljet in mijn zak om de autoafgifte/keuze wat te beïnvloeden.

22-11-2014: Vandaag de eerste twee hotels geboekt. Zoals al aangegeven zitten er in onze route een aantal plaatsen die dicht bij een park of een bezienswaardigheid liggen, waar het best druk is en niet al te veel (betaalbare) overnachtingsmogelijkheden aanwezig zijn. In Panguich (erg gewild om zijn ligging nabij Zion en Bryce) de plaatselijke “Days Inn” (€ 63,00) en in Durango (sprongetje naar Monument Valley) de “Spanish Trail Inn” filmpje (€ 75,00). Twee eenvoudige hotels, waar je toch behoorlijk voor moet betalen. De andere hotels willen we in januari boeken via Hotwire.

23-12-2014: Nou, de eerste schemawijziging van United Airlines is een feit. De vlucht van Amsterdam naar Washington heeft een schemawijziging gekregen. De vlucht gaat in het zomerseizoen 2015 wel 3 kwartier later weg, hetgeen onze overstap op Dulles reduceerde tot 1.15uur. Beetje kort voor een POE (Port of Entry) om de VS in te komen. Misschien was het wel gelukt, maar we zijn op vakantie en geen zin in dit soort stress. V.w.b. inreis controle kan je als ESTA-holder tegenwoordig gebruik maken van een “selfservice-kiosk“. Ook Dulles is uitgerust met dergelijke kiosken, we gaan het zien.  Gelukkig gaan er die middag/avond nog drie vluchten van United naar Los Angeles en na een mailtje met voorstel voor een volgende vlucht, heeft WTC.NL dit keurig voor ons bij United geregeld. De overstaptijd bedraagt nu weer een “veilige” 2.05uur. Gelijk de stoelen weer vastgelegd, dus allemaal goed.

10-02-2015: Inmiddels weer een schemawijziging met verandering van vliegtuigtype achter de rug. Stoelen had United netjes meeverhuisd en de stop-over op Washington Dulles is nu gewijzigd naar 2.50uur. We kunnen dus rustig even wat eten, prima zo!

10-03-2015: Zaterdag 13 juni landen we omstreeks 18.20uur te LAX. We hebben er voor gekozen eerst daar te overnachten en de auto zondagochtend vanaf 09.00uur af te halen bij Alamo LAX. Inmiddels heeft Hotwire ons het Holiday Inn LAX toebedeeld. Een prima hotel, waar we in 2012 al twee keer eerder hebben overnacht. Prima Shuttle van- en naar de luchthaven en op loopafstand van de autoverhuurbedrijven, in ons geval Alamo.

21-03-2015: De afgelopen tijd hebben de route verder uitgewerkt en een aantal hotels geboekt. Meevaller waren de gespaarde punten van British Airways. Via hun Loyalty-programma bleek het met met ons puntentotaal mogelijk 7 prima hotelovernachtingen te boeken. Overige hotels via Hotwire en via Trivago bij Booking.com.

Inmiddels live vanuit de US of A!! Bijvoegen van foto’s is de komende week afhankelijk van de internetsnelheid van de diverse hotels.

13-06-2015: Amsterdam – Los Angeles: we zijn inmiddels aangekomen in LA. Zaterdag vroeg opgehaald door Mats (En uitgezwaaid door Diandra) en naar Schiphol gebracht. Bij de incheck van United was het erg druk. Er vertrekken binnen anderhalf uur vier grote vluchten van hun en dan zijn vier incheckdames voor de economy niet genoeg, we hebben er dan ook een uur in de rij gestaan. De nieuwe centrale security van Schiphol verliep moeiteloos, ziet er goed uit! Daarna kort nog wat rondgelopen in de lounge en naar onze vetrekgate D2 gelopen. Instappen (groep voor groep) voor de UA 974 naar Washington ging keurig, de machine vertrok mooi op tijd. We hadden lekker twee plaatsen naast elkaar aan het raam en schoten in de lach bij het aanschouwen van het viodeosysteem. Een schermpje amper groter dan dat van een gemiddelde telefoon met een zeer beperkt aanbod. Kan je als luchtvaartmaatschappij eigenlijk niet meer mee aankomen deze tijd, maar United doet het. Wisten we van te voren dus onze Ipads vol met recente films, die acht uurtjes naar Washington waren zo om. In Washington kennis gemaakt met de nieuwe ESTA kiosken. Er stonden er ongeveer 20 en we waren in recordtijd (nog geen 10min) door de immigration. Na twee uurtjes rondhangen op deze oude luchthaven konden we verder vliegen naar Los Angeles. Ook met United, nu een nieuwe Boeing 737-900 met stroom bij je stoel en, tegen betaling, een prima video/tv systeem. Wel de nodige turbulentie gehad, maar die vijf uurtjes waren zo om. Op LAX in de shuttlebus naar het Holiday Inn en daar een prima kamer gekregen met een heerlijk kingbed. Op de kamer de bagage nog wat herschikt, maar 22.00uur ging het lichtje wel uit.

Het is nu tegen 06.00uur en ik ben al weer klaar wakker. Mooi om wat in deze blog te schrijven. Straks naar Alamo de auto ophalen en op pad!

14-06-2015: Los Angeles – Palmdale CA: Het was te verwachten, maar vanmorgen waren we al vroeg wakker. Wel heerlijk geslapen in het Holiday Inn LAX, al de derde keer dat we hier hebben overnacht. Na een ontbijtje te hebben gehaald bij de voor het hotel gelegen Mc Donalds zijn we op ons gemak naar de vestiging van Alamo LAX gelopen, ongeveer 20min lopen. Thuis had ik al “ingecheckt” (zonder Save-Time) dus ik was benieuwd of ik nog via de de balie werd gestuurd. We zijn direct naar de parkeergarage gelopen en ons gemeld bij een dame achter een desk. Die bekeek mijn uitgedraaide check-in formulier en verwees ons naar de plek waar de fullsize cars stonden geparkeerd. We waren de enigen die hier rondliepen, dus we konden eens goed kijken wat er allemaal stond. Keuze uit zeker 25 auto’s van diverse merken. Er stonden voornamelijk Hyundai Sonata’s, VW Jetta’s en Nissan Altima’s en een paar Chryslers 200 van het nieuwe type. Na onze goede ervaringen van vorig jaar met deze auto, wederom de Chrysler uitgezocht. We hebben de nieuwste uitgezocht, met net 8000 mile op de teller. Daarna naar de uitgang gereden, CC en rijbewijs afgegeven het contract ondertekend en terug naar het hotel gereden om de bagage op te halen. Kofferbak van deze auto is geweldig, al onze bagage past er makkelijk in. De TomTom bracht ons dor het rustige zondagochtendverkeer naar onze eerste bestemming, de Citadel Outletmall. Bij aankomst was het nog heerlijk rustig, maar een drie uur later kon je over de hoofden lopen. Opvallend was het aantal Chinezen, met busladingen tegelijk werden ze daar afgezet. Voor ons tijd om verder te gaan, toch weer wat leuke kledingstukken gekocht.  De bedoeling was om eerst nog naar het Griffith Observatorium te rijden. Dit ligt op een heuvel bij LA en vandaar heb je mooi uitzicht over de stad. Het is echter de gehele ochtend al nevelig en zeker niet helder, dus zijn we gelijk doorgereden naar Palmdale. We moesten zo’n beetje de hele stad door en dat viel niet mee. Na het nodige oponthoudt, het was behoorlijk druk op de I-5 North, via de Antilope Freeway naar Palmdale gereden. Na wat inkopen (frisdrank, wijn/bier etc.) bij de Walmart te hebben gedaan, ingecheckt bij ons hotel Ramada Palmdale en direct neergeploft bij een heerlijk zwembad met ligbedjes. Na een uurtje of twee aan het zwembad zijn we wat kleins gaan eten in de stad en nog wat rondgekeken bij wat winkels. Morgen gaan we naar/door Death Valley en eindigen voor een nachtje in het Stratosphere Hotel in Las Vegas. Vandaag was het al warm (35c), maar in Death Valley zullen we wel over de 40 graden celcius gaan. Nog even over de auto, we hebben nu een kleine 150km in deze Chrysler gereden en die bevalt super. Wat een heerlijke auto is dit, nog beter dan het model 2014. Echt een aanrader. Tot morgen!

15-06-2015: Palmdale CA – Las Vegas. Vanmorgen ontbeten in het hotel. We hebben prima geslapen, maar deze vestiging van Ramada was wel heel erg oud. De kamer en het zwembad waren prima, maar verder “vergane glorie”. Eerst de auto even helemaal volgegooid, zodat we in een keer naar Las Vegas konden rijden. Vanaf Palmdale rij je steeds verder de woestijn in en je zou denken alleen maar dorre zooi, toch niet. Deze dorre zooi verrast je steeds weer met geweldige uitzichten over grote vlaktes en soms hoge bergen, waar de auto echt even voor aan de bak moest. De TomTom dirigeerde ons weer eens over de kortste route, we hebben prachtige weggetjes gehad. Rechts om Ridgecrest heen, via Stove Pipe Wells, Furnace Creek en Badwater Road via Pahrump naar Las Vegas. Het laatste stuk van Badwater Basin het park uit naar Las Vegas heb ik even stevig doorgereden, het was bijzonder warm en we waren de auto nu wel wel even zat. Buiten de auto kwamen we eigelijk alleen op de mooie punten voor een foto, het was er belachelijk warm. De auto gaf op een gegeven moment 122 graden fahrenheit aan, wat overeenkomt met maar liefst 50 graden celcius. Dat voelt niet lekker meer aan op je blote huid, net of ze een fohn op je richten. Ook is de lucht (harde wind) daar heel erg droog, veel water drinken is dan ook noodzakelijk. Wel geweldig om dit mee te maken. Aangekomen in Las Vegas ingecheckt voor een nacht in het Stratosphere Hotel. Hotel geboekt met BA punten. Alle toeslagen etc. waren inclusief volgens de boeking, maar aan de balie moesten we toch nog even 20 dollar Resort Fee aftikken. Hier zit het internet en vrij toegang tot de Stratosphere Tower in verwerkt en was het achteraf eigenlijk helemaal waard. Na een korte wandeling over het noordelijk (saaiste) gedeelte van de strip om wat te eten, hebben we zeker twee uur op de toren rondgehangen. Wat een geweldig uitzicht met al die lichtjes. Zover je kon zien, alleen maar lichtjes van de thema hotels, maar ook van de stad zelf. Het was er geweldig!! Na de toren hadden we het wel gezien en na een douche het bed ingedoken. In Las Vegas komen we aan het eind van de vakantie nog terug en dan zitten we centraal aan de strip in het New Tropicana hotel“. Morgen hebben we een korte dag gepland, we rijden via de Valley of Fire naar St George en daar verblijven we twee nachten en gaan we lekker relaxen.

16-06-2015: Las Vegas – St. George Utah: Vandaag staan er niet veel kilometers in de planning, we verlaten Las Vegas en rijden via de Valley of Fire (VOF) naar St George waar we twee nachten gaan vervlijven. In Las vegas eerst nog even een rondje gemaakt door de Premium Outlet North en de auto volgegooid. Via de I-15 rij je snel Vegas uit en ineens rij je weer midden in de woestijn en na een klein uurtje waren we al bij de afslag van VOF. Vanaf de I-15 rij je nog een half uurtje door een nietszeggend landschap. Na enige tijd rij je uit het in het niets een vallei in en sta je bij de toegang van het park. De VOF valt niet onder de nationale parkenpas, dus 10 dollar betaald. Het contrast van deze VOF met het omliggende dorre/bruine landschap is enorm. Het rode gesteente van de VOF knalt er echt uit en is geweldig mooi om te zien. Je rijdt in een soort van “lus” door het park weer naar de I-15 met allerlei zijwegen en dan kom je de mooiste rotsformaties tegen. Na ongeveer twee uurtjes hadden we het gezien en heb ik op de I-15 even gas gegeven naar St George. Via Hotwire zijn we terchtgekomen in het Crystal Inn hotel en dat blijkt een prima hotel te zijn. Een fijne ruime kamer met alles erop en er aan en een heerlijk groot zwembad met lekkere ligbedden. Na de bagage op de kamer te hebben gedropt eerst maar eens lekker gaan zwemmen en relaxen aan de rand van het zwembad. Inmiddels al tijd om te teten en de TomTom bracht ons naar een vestiging van Applebee’s waar we heerlijk hebben ziten eten. Daarna nog wat inkopen gedaan bij de plaatselijke Target en nog wat op het intenet gezeten. Morgen hebben we eigenlijk niets op de agenda staan en blijven we lekker bij het zwembad.

17-06-2015: Zoals al aangegeven stond er vandaag niets op het programma. Valt dus niet zo veel over te schrijven. Na een goed en zeer uitgebreid ontbijt, zijn we lekker bij het zwembad gaan liggen. Het water was heerlijk en met wat zwemmen, zonnen, internetten en muziek luisteren zijn we de dag doorgekomen. In de middag even weggeweest voor wat boodschappen en een lunch, maar dat was het dan wel. Aan het eind van de middag hebben we een hamburger gehaald bij “In & Out Burger“(erg matig), wat door een Kohls geslenterd en op de kamer nog wat tv gekeken. Prima dagje tussendoor zo. Morgen rijden we op ons gemak door Zion naar het Bryce Nat Park waar we een mooie tocht willen maken. Overnachten doe we bij de Day’s In in Panguitch.

18-06-2015: St. George – Panquitch: Vanmorgen weer heerlijk ontbeten in deze Crystal Inn en vetrokken met bestemming Bryce Canyon Nat Park. we hebben er voor gekozen om door Zion Nat Park te rijden. Deze keer geen hike in het park zelf. Een mooie route die we 10 jaar terug ook al eens hebben gereden. Via een klein stukje snelweg en een goede provinciale weg waren we al snel in Springdale, een dorpje vlak voor Zion. Hier broodjes voor de lunch gehaald en naar Zion gereden. Daar aangekomen was het al erg druk. De parkeerplaatsen waren al overvol en veel volk bij de haltes van de trolleybussen die je naar het park brengen. Wel apart, bij een camping. Midden in de drukte liep een ree met jong eten van een picknicktafel af te snoepen terwijl er gewoon mensen aan die tafel zaten. (Hoezo schuw) Na aan een ranger onze pas te hebben laten zien, kwamen we in het mooie stuk van Zion. De natuur is daar toch wel erg mooi hoor. Allerlei kleuren in het gesteente vermengd met groen van bomen en struiken, erg mooi. Ook hier op de weg al erg druk, zelfs even in de file gestaan bij de tunnel. Overigens een tweebaans tunnel, waarvan maar een baan gebruikt wordt, raar.

Vanaf Zion naar Bryce is het ongeveer 120km rijden en kwamen we door het plaatsje Hatch. Ooit een keer overnacht, het “Riverside Trailer and RV Park” bestaat nog steeds.

Na Hatch was het nog maar een klein stukje over de 89 naar Bryce. Bij de ingang staat een groot complex van Best Western “Ruby’s Inn”. Daar in de General Store even rondgekeken en op het terras onze lunch opgegeten. Vervolgens zijn we eerst helemaal naar het einde van het park gereden. Daar heb je geweldige uitzichten over de plateaus van Utah. Daarna zij  we met wat stops terugereden naar Sunset Point en hebben we de “Navajo Loop” gelopen. Via een smal pad met de nodige “Switchbacks” loop je naar beneden de Valley in. Beneden is het prachtig mooi, eigenlijk ongelovelijk dat water ooit dit zo heeft uitgesleten. Wat je naar beneden gaat, moet je ook weer omhoog en dat viel in deze warmte (zo’n 32 graden) niet mee. Het was zeker alle moeite waard, dat zullen de foto’s vast wel bewijzen. Bryce blijft toch wel een van de mooiste parken in de States! Na Bryce zijn we in een klein half uur doorgereden naar Panguitch. Daar hebben we in het Days Inn een kamer besproken. Ik had al geen grote verwachtingen van dit hotel en dat bleek terecht. Getoonde zwembad was er niet meer, de kamer was wel schoon maar bed slordig opgemaakt. Net of er al iemand in had geslapen…… Gegeten heb we in een klein, zeer simpel pizza tentje, die heerlijk pizza’s bleek te maken. Morgen onderweg naar Salt Lake City, ongeveer 245mile.

19-06-2015: Panguitch – Salt Lake City: Uiteindelijk hebben we toch wel lekker geslapen vannacht en nog goed ontbeten ook. Naast het hotel de auto weer volgetankt en we konden weer op pad. De eerste keer dat het tanken (betalen aan de pomp) probleemloos zonder die irritante zipcodes verliep. Het eerste stuk ging over een provinciale weg door een mooi stuk Amerika. Door zo’n grote vallei die je wel uit westerns kent, het was wachten op de huifkarren, indianen en bisons. Annouchka heeft ook nog een uurtje gereden, kon ik de omgeving nog beter bekijken. In SLC kregen we van Hotwire wederom een Crystal Inn toebedeeld en dat bleek weer een succes te zijn. Prima ontvangst en een geweldige kamer. Helaas alleen een binnen zwembad, dus zwemmen komt de volgende keer wel weer. Na incheck naar een nabij gelegen fashion mall geweest en wat gegeten bij de Mac.

20-06-2015: Salt Lake City: Vandaag (29 jaar getrouwd en vaderdag) zijn we rustig opgestaan en na een lekker ontbijt in het hotel via US-89 naar het centrum van SLC gereden. Het centrum moet je zien als een blok van een 3 vierkante kilometer waar alles te doen is. Twee grote malls, Temple Square en omdat het zaterdag was een grote farmersmarket. Bij deze farmersmarket zijn we begonnen. Een groot park, waarin allerlei standjes waren opgebouwd en Amerikanen hun waar aanboden. Het was er gezellig druk en het was leuk om te zien wat er allemaal verkocht werd. Van alternatief geproduceerde voedingsmiddelen tot lampen, houtsnijwerk of armbandjes. Er tussendoor allerlei eettentjes of stands waar je ijs of drinken kon kopen. Ook waren er diverse straatmuzikanten aanwezig. Zoveel mogelijk zelf gemaakt, dat dan weer wel. Na deze markt verder gelopen naar het City Creek Center. Een grote mall in vier delen, het middelpunt van de stad. Daar hebben we toch wel een tijdje doorheen gezworven om uiteindelijk bij Temple Square uit te komen. Een soort stad in een stad, geheel gericht op het geloof van de mormonen. In Utah is men best wel streng gelovig en dat zie je hier wel in terug. Zaterdag is zeker “trouwdag”, want de trouwkoppeltjes liepen af- en aan. Ieder koppel op de voet gevolgd door familie en vrienden. Best grappig om te zien. Hoewel er diverse grote kerken stonden, kon je nergens even binnen kijken, dat houden ze toch wel voor zichzelf. Hierna in de tram (gratis in de Free Zone) gestapt naar de Gateway Mall. Daar hebben we de rest van de middag doorgebracht. Leuke winkels en erg druk. Er was van alles te doen zoals een stoepkrijtwedstrijd en muziekoptredens. Was wel lachen bij een fontein daar, waar de fontein zijn water de lucht in spoot op de tonen van muziek. Kinderen, maar ook een paar volwasenen vonden dit een feest en konden zo lekker afkoelen. Uiteindelijk waren we er wel klaar mee, voetjes deen pijn en zijn we op ons gemak teruggereden richting hotel. Bij een nabijgelegen Olive Garden hebben we heerlijk gegeten en was de dag al weer bijna om. Op de kamer nog de reportage “Blackfisch” gekeken. Ging over Seaworld en hun gesjoemel met de Orca’s. Aanrader om deze indrukwekkende reportage eens op te zoeken. Morgen verlaten we SLC en gaan we door de bergen naar Grand Junction in Colorado.

21-06-2015: Salt Lake City – Grand Junction: Na een lekker ontbijtje hebben we deze geweldige Chrystal Inn verlaten en zijn we via de I-15 Salt Lake City uitgereden. We moesten eerst eenstuk terug naar het zuiden voordat we binnendoor naar Grand Junction konden afsteken. Het was lekker rustig op de weg (zondagochtend), we schoten lekker op. Vooral de laatste 150 van de ongeveer 245mile naar Grand junction schoten lekker op. De I-70 was bijna leeg, dus even het gas erop gehad. Rond 15.00uur waren we in het Days Inn in Grand Junction. Deze keer een prima hotel, vriendelijke ontvangst, mooie schone kamer en een lekker zwembad. De rest van de middag hebben we dan ook aan de rand van dit zwembad doorgebracht. Om wat eten zijn we Grand Junction nog ingereden, maar op zondagavond en ook nog vaderdag was op de grote supermarkten na, alles gesloten. Morgen naar Colorado Springs. Eerst een stukje autosnelweg en dan de bergen in om via Aspen binnendoor naar Colorado Springs te rijden.

22-06-2015: Grand Junction – Colorado Springs: Deze ochtend wat eerder opgestaan en na een goed ontbijt al vroeg op pad gegaan. We hebben ruim 250mile voor de boeg, voornamelijk door de bergen, dus het wordt een lange autodag. Het eerst uurtje autosnelweg schoot lekker op, prachtig aangelegde snelweg door een steeds ruiger wordend landschap. Bij Glenwood Springs hebben we de snelweg verlaten en konden we via een goede weg nog even goed doorrijden richting Aspen. In Aspen aangekomen bleek het daar gezellig druk en hebben we de auto even geparkeerd om in dit dorp rond te kijken. Aspen staat bekend als een wereldberoemd wintersportoord voor de “Rich And The Famous”. Dat zie je ook wel terug in de winkels daar, alle dure merken zijn daar wel vertegenwoordigd. Het dorp is, zeg maar, tegen een berg aangebouwd waar gelijk diverse skiliften zijn aangelegd. Ik heb geen idee of het een groot gebied is, maar zo zag het er niet naar uit, ik denk niet te vergelijken met de skigebieden in het Zillertal of andere skigebieden in Europa. Wat ook opviel waren de “Smoke-Shops”, gebruiken van cannabis is in  Colorado net zo legaal als in NL. Roken in een shop of besloten ruimte mag, vervoer of verhandelen is verboden. Na een klein uurtje Aspen zijn we verder gereden richting Colorado Springs. Buiten het dorp reed je gelijk de natuur in, de weg werd een stuk smaller, het was prachtig om doorheen te rijden. Buiten het feit dat ik goed op de weg moest letten, reden er hier ook vreselijk veel wielrenners rond die in de slag waren met deze bergweg. Vanaf Aspen ging de weg door schitterende natuur alleen maar omhoog. Soms langs behoorlijke afgronden met geweldig uitzicht op de besneeuwde toppen van de Rocky Mountains. Uiteindelijk kwamen we boven op de top van de Independence Pass op ruim 3600m (12095ft) aan. We hebben hier wat rondgelopen en foto’s gemaakt van het geweldige uitzicht. Was wel lachen dat we eerder deze week in Death Valley temeraturen van 50 graden celcius hadden en nu met onze blote voeten in de sneeuw liepen. Je zou zeggen “bergen zij bergen”, maar dat gaat hier toch niet op, want wat zijn die Rocky Mountains “groots” zeg. Echt ongelovelijk mooi en groot, ik kan het niet anders beschrijven. Na een uurtje op de top van de Independence Pass zijn we verder gegaan, want wat je omhoog rijdt, moet je ook weer naar beneden. Ook wel goed ook dat we nu voornamelijk naar beneden reden, ik had nl wat eerder moeten gaan tanken. De meter liep wel heel snel terug in het laatste kwart, maar we hebben het gehaald. Na deze pas via de US24 naar Colorado Springs gereden. Een prachtige provinciale weg door een meesterlijk landschap. In Colorado Springs verblijven we drie nachten in het “Doubletree Colorado Springs“, een via Aviospunten van British Airways gereserveerde hotel. Doubletree is een hotelketen van de Hiltongroup en dat zie je er ook wel aan af. Wat een mooi hotel is dit zeg. Ik had vooraf al gezien dat er diverse kamers waren en BA de standaard kamer had geboekt. Bij de receptie aangegeven dat ik, ivm medicijnen, graag een kamer met een ijskastje wilde. Geen probleem natuurlijk, maar wel gelijk een luxere kamer gekregen en gelijk maar even gratis internet er bij gekregen. Bij de kamer aangekomen bleek deze nog bezet. Dat vonden ze bij de receptie niet leuk natuurlijk, ik kreeg snel een andere kamer en voor de “overlast”, voor drie ochtenden vouchers voor gratis ontbijt. (Toch zes vouchers a 10 USD, haha) Na de auto te hebben leeggemaakt, op internet gekenen wat er in de buurt aan eetmogelijkheden waren. Dichtbij zat een vestiging van Outback Steakehouse te zitten, dus de keus was snel gemaakt, we hebben er heerlijk gegeten! Op de terugweg kwamen we een gingantische bioscoop “Cinemark Tinseltown USA” tegen. Even rondgekeken daar en kaartjes gekocht voor Jurrassic World! Morgenavond gaan we naar de bios!!

23-06-2015: Colorado Springs: Na een heerlijk nachtje in het Doubletree, natuurlijk niet te vroeg opstaan en dat hebben we dan ook niet gedaan. Net op tijd voor het ontbijt, wat trouwens niet de “Jippie factor” heeft, zijn we op pad gegaan om Colorado Springs te verkennen. Via een omweg zijn we naar de Chapel Hill Mall gereden. Leuk, maar niet al te groot. Wel met een Sports Authority waar ik mooie fietskleding op de kop heb getikt. Na deze geslaagde aankoop zijn we naar de “North Entrance” van de “United States Air Force Academy” gereden. Deze basis kan je vrij bezoeken en in het visitorcenter krijg je een goed beeld wat zich allemaal op deze campus afspeeld. Studenten die hier studeren kunnen zich in allerlei richtingen bekwamen, maar uiteindelijk is het ook de bedoeling dat zij na vier jaar studie als aankomend militair leider de campus verlaten. Ze zien het hier echt als een academische opleiding met een militair kantje. Eenmaal afgestudeerd kan je je, als 2e Luitenant, verder opwerken in het militaire wereldje. Naast het visitercenter kan je ook naar hun kapel lopen. Een leuke wandeltocht door een mooi stukje natuur. Die kapel is toch wel wat bijzonders en kan voor meerdere geloven en doeleinden gebruikt worden met als hoogtepunt een trouwerij met militaire eer. Vanaf het plein voor de kapel kijk je over de sporterreinen van de campus, ze hebben het goed voor elkaar daar. Na het bezoek aan deze academie zijn we naar het dichtbij gelegen Manitou Springs gereden. Een oud, zeer toeristisch, plaatsje met de nodige geschiedenis. Manitou Springs is ook bekend als startpunt van de weg en treinrit naar Pikes Peak. Dit is een grote ongeveer 4302m hoge berg die vanuit de hele omgeving wel te zien is. Helaas konden we niet naar boven rijden. Elk jaar is een rally voor de profs wie de snelste tijd klokt naar de top en deze dagen werd er druk geoefend. De weg was dus voor hun en we hadden geen zin in een treintje. In Manitou Springs hebben we wat rondgelopen cq gewinkeld en nog een mooi oud Coca Colabord op de kop getikt voor aan de muur bij de BBQ. Een grappig stadje, zeker de moeite van het bekijken waard. Als je Manitou Springs verlaat, kan je niet om de “Garden of The Gods” heen. Een stukje natuurpark aan de rand van Colorado Springs/Manitou Springs. Uit het niets steken mooie rode rotspartijen omhoog. Via een rondweg rij je op je gemak overal langs en kan je stoppen wanneer je maar wilt. Na al het natuurschoon wat we al hadden gezien, viel dit wat tegen. Kwam ook omdat hier kinderen, maar ook volwassenen er hier een sport van maken om overal maar op te klimmen en dat komt die mooie rotsen, maar ook de foto’s niet ten goede! Hierna hebben we wat bij de Mac gehaald en zijn we teruggegaan naar het hotel om ons klaar te maken voor Jurrassic World! Gisteren zagen we dat in het wijkje waar ons hotel staat ook een grote bioscoop staat. Toen ik zag dat daar Jurrassic World draaide hebben we kaartjes gehaald (11,50 dollar voor 2 personen) en nu was het dan zo ver. Keurige bioscoop met 24 zalen. Het was een geweldig leuke film met veel spektakel natuurlijk. Gaaf dat ze dit zo kunnen maken. Geen open einde aan deze film, maar wel de optie opengelaten voor nog een Jurrassic film!

24-06-2015: Colorado Springs: Vandaag nog een hele dag voor Colorado Springs en omgeving. Vandaag nog net op tijd voor het ontbijt (kan trouwens niet tippen aan het ontbijt van Chrystal Inn) en op weg naar de Royal Gorge Bridge. Deze brug over de Arkansas River ligt op een klein uurtje rijden van Colorado Springs, net voorbij Canon City. Die brug is een van werelds hoogste hangbruggen en al in 1929 voor 350.000 dollar gebouwd. Nu zou dit trouwens niet onder de 20 miljard dollar kunnen. Het is niet alleen die brug, maar er is het nodige omheen gebouwd, waaronder een “Gondel” (cabineskilift), een “zipline” en een “skycoaster” (swinggondel?). Alles ziet er daar prachtig nieuw en goed onderhouden uit. Niet verrassend, in 2013 is alles (behalve de brug) door bosbrand verwoest en daarna nieuw opgetrokken. We zijn eerst met de gondel naar de overkant van de Canyon gegaan. Die gondels hangen zo’n 360m boven de Arkansas River en dat is best hoog. Aan de ovekant aangekomen kan je via een wandelpad langs de Canyon naar de brug lopen en via deze brug weer terug naar het visitorcenter. Deze ongeveer 700m lange brug hangt ook ruim 300m boven de Arkansas River en het is dan ook een uitdaging om even over de rand te kijken. Daarnaast rijden er ook golfkarretjes een electrisch treintje en zelfs een pick-up over de brug, dus dat ding bewoog behoorlijk. Dat moet hoor je altijd, anders breekt er wat, maar het is wel even slikken hoor! We hebben daar een kleine drie uur rondgekeken en op de terugweg in Canon City wat voor de lunch gehaald, wat we onderweg hebben opgegeten in de schaduw bij een Vietnam War Memorial. Terug in Colorado Springs nog wat gewinkeld en wat gezwommen (hottub) in het zwembad van het hotel. Na te zijn opgefrist hebben we weer heerlijk gegeten bij de Outback Steakhouse naast het hotel. Nu nog wat chillen op de kamer, morgen rijden we ongeveer 250mile naar Durango.

 

25-06-2015: Colorado Springs – Durango: Vandaag een lange rit voor de boeg. Eerst via snelweg I-25 naar Warsenburg en vandaar over een provinciale weg naar Durango. De snelweg was lekker rustig, dus we konden lekker doorrijden. De provinciale weg was Highway 190 was beter dan ik had verwacht, ik kon de 65+ miles wel aanhouden. Deze weg ging ook weer door een prachtig landschap en we waren best wel snel in Durango. In de Durango zijn de hotels best wel duur. We hadden een kamer gereserveerd in de Spanish Inn, maar deze later vevangen door een beter aanbod van de Travellodge. Scheelde toch weer 20 USD. Aan de buitenkant maakte de Travellodge een groezelige indruk, de kamer was echter keurig schoon. Eerst even met een drankje en internet even zitten op het balkon en daarna “Historic Downtown Durango” bekeken. Begon met een lekker ijsje bij de Coldstone Creamery en daarna wat door Mainstreet gewandeld. Best een leuk stadje dat Durango. Je kan er veel meer dan dan wij hebben kunnen zien, waaronder veel sport zoals Raften, mountainbiken, hiken, ziplines etc. Vwb eten hadden we niet veel zin in iets groots, dus de KFC tegenover het hotel maar ingelopen. Ik ben het nu met Annouchka eens, nooit meer. Dit was echt niet lekker. Morgen staan we wat vroeger op, dan hebben we de dag met de meeste kilometers. We rijden via de Moki Dugway en Monument Valley naar Flagstaff.

26-06-2015: Durango – Flagstaff: Nou, dat vroege opstaan is er niet van gekomen, we hebben hier heerlijk (zonder airco, met het raam open) geslapen. Na een mager ontbijt op weg via Cortez naar de Moki Dugway. Een beste afstand en eenmaal in de woest aangekomen kon ik lekker doorkachelen, binnen drie uurtjes waren we bij Highway 261. De eerste 261 die we tegenkwamen was een dirtroad, die kon het niet zijn. Een paar kilometers verder dan de juiste afslag richting het noorden. Als je deze weg volgt heb je geen idee wat je te wachten staat. Je ziet een gigantische muur op je af komen en ziet geen weg naar boven. Pas als je aan de voet van deze muur bent aangekomen zie je dat er een weg naar boven loopt. Eerst nog een stukje asfalt, maar dan alleen maar dirtroad. Het pad ging met zeker 10% stijging omhoog en we zijn voorzichtig naar boven gereden. Boven aangekomen zijn we gekeerd en langszaam weer naar beneden gereden met diverse stops om foto’s te maken. Wat is het hier mooi en wat kan je ver kijken zeg! Ik kwam op YouTube een filmpje tegen, niet van ons! In de verte kan je contouren van Monument Valley al zien liggen, toch ongeveer 50km weg. De weg is met een gewone personenauto prima te doen, je moet bij het afdalen even goed op de motor rijden en vooral vooruit kijken. Eenmaal weer beneden vol gas naar Monument Valley. Je komt dan nog langs Mexican Hat, maar die rots hielden we voor gezien. Zag er leuk uit, maar doorrrrr. Aangekomen bij Monument Valley even 20 USD aftikken bij de poort (Nat parkenpas niet geldig) en dan kom je bij een keurig visitorcenter. Vandaar heb je een prachtig uitzicht over Monument Valley en wat is dit een mooi stukje natuur zeg. De foto’s zeggen waarschijnlijk wel genoeg, maar het zicht was adembenemend mooi. Na hier wat fot’s te hebben genomen en van het uitzicht te hebbe genoten nog even een magneetje gekocht en met de auto de Valley ingereden. Hoewel duidelijk staat aangegeven dat je er niet met een camper in mag, draaide er voor mij een behoorlijke camper de Valley in. Gelukkig werd de beste man tegengehouden, hij was niet ver gekomen. Deze dirtroad gaat stijl naar beneden en bij diverse punten kan je genieten van de Valley en foto’s maken. Je moet wel een beetje die georganiseerde tourkarretjes ontwijken. Die dumpen bij ieder “foto-punt” hun gasten  en lopen alleen maar in de weg. Na een kleine twee uur was het mooi en zijn we doorgereden naar Flagstaff. Daar hadden we een kamer in het Ramada gereserveerd. Zeer matig hotel, goede kamer met een lekker kingsize bed. Het was al weer tijd om te eten, deze keer zijn we bij de Sizzler uitgekomen, waar we een heerlijke burger hebben gegeten. Na deze lange dag doen we morgen rustig aan, ik denk dat we het ontbijt niet eens halen. We rijden dan naar Boulder City, waar we een kamer in de “Lodge on The River” hebben gereserveerd. Eerst nog even kijken of ik mij op Route 66 bij Angel Delgadillo kan late scheren!

27-06-2015: Flagstaff – Bullhead City: Vandaag hebben we het ontbijt van deze Ramada Express gelaten voor wat het was en zijn lekker blijven liggen. Niet al te veel kilometers voor de boeg, we rijden via de snelweg naar Seligman en daarna door naar ons hotel in Bullhead City. Seligman is best wel een beroemd gehucht aan de Route 66 en bestaat uit een paar huizen, motels en diverse winkeltjes die van alles over Route 66 verkopen. Een van die winkeltjes is van Angel en Vilma Delgadillo. Achter deze Angel zit een heel verhaal (wat ik vanuit thuis zal toevoegen), komt er op neer dat hij als uit Mexico vertrokken Mexicaan het Als “Barber” gemaakt heeft in Seligman. In zijn winkeltje heeft hij, geheel in stijl van Route 66, ook een barbershop waar je je op de ouderwetse manier kan laten scheren. Dat heb ik ooit in een reisprogramma (ik dacht Chris Seegers) zien doen en dat wilde ik nu dus ook. Dus vandaag, met een baard van twee dagen, naar de shop van Angel Delgadillo gereden in Seligman, blijkt de beste man vandaag niet in zijn shop te zijn. Hij was thuis aan het rusten ivm het geven van twee interviews later deze dag. Nou, lekker is dat. Rij je al die kilometers en dan is meneer aan het rusten. Jammer, maar is niet anders. Wel even wat leuke foto’s kunnen maken in zijn barbershop en een magneetje gekocht. Natuurlijk ook een visitekaartje met twee “klompjes” van het werk achtergelaten voor aan de muur. Het was even zoeken, maar de winkelmedewerkster kon nog een mooi plekje vinden. Hierna zij we doorgereden naar het hotel in Bullhead City. Het hotel “Lodge On The River” is een kleinschalig hotel aan de oever van de Colorado River, met een lekker zwembad voorzien van ligbedjes. Ik heb overigens meer in het water gelegen dan op mijn bedje want het is was inmiddels al aardig warm geworden. 115 graden fahrenheid, toch al weer 46 graden celcius. De rest van de dag heerlijk gerelaxed aan/in het zwembad van het hotel. We hadden een mooi uitzicht op de Colorado River, daar krioelde het werkelijk van de jetski’s en motorboten. Bullhead City is gelegen in Arizona en het aan de andere kant van de rivier gelegen Laughlin ligt in Nevada, waar grote casinohotels zij gebouwd, een soort Las Vegas in het klein. Dat alles maakt het hier een levendig stukje Amerika en na te zijn opgefrist zijn we naar Laughlin gereden om wat te eten en rond te kijken. In Laughlin was het vreselijk druk, zatedagavond en de casinohotels stroomden vol. We hebben lekker gegeten bij (weer) het Outback Stakehouse en hebben daarna nog wat langs de waterkant gelopen. Naast andere toeristen liepen daar ook nog vijf wasbeertjes te scharrelen. Die kwamen volgens mij niets tekort, ze waren moddervet. Morgen brengen we eerst een bezoek aan de Hooverdam en dan gaan we inchecken in het “The New Tropicana” aan de strip van Las Vegas, waar we de laatse drie nachten van onze vakantie verblijven.

28-06-2015: Bullhead City – Las Vegas: Geen ontbijt van het hotel vandaag, dat zat er niet bij, dus lekkere broodjes met een flesje jus gehaald. Prima geslapen in dit hotel, The Lodge On The River is een aanrader. Vandaag naar Las Vegas voor alweer de laatste drie dagen van de vakantie. Het lag in de planning om via de Hooverdam te rijden, maar dat hebben we veranderd en zijn via Primm naar Las Vegas gereden. In Primm zit een grote Fashion Outlet Mall en het was handiger om via deze mall te rijden. Primm lijkt op een hele grote Duitse Rastatte. Er staan een paar grote hotelcasino’s, je kan er tanken en dus die Fashion Outlet Mall. Bij aankomst was het geweldig druk in Primm. Alle uitgaande wegen stonden helemaal vast, dat zou nog wat worden als we hier weg gaan. In de mall was het heerlijk rustig en zijn alle grote merken wel vertegenwoordigd, maar dit was toch wel echt een Outlet Mall. Prijzen en aanbod waren soms net even wat lager dan de “Wannabee” Outlet Malls. We hebben er wat kleding en Nike’s gekocht en na een kleine twee uur zijn we weer verder gereden, wat als je de Mall helemaal rondrijdt soepel gaat.  Wel vermeldingswaardig is, dat een medewerker van Sketchers werkelijk alle moeite heeft gedaan om een specifiek paar Sketchers voor Annouchka te vinden. De hele vakantie kijken we al uit naar een specifiek paar sketchers voor Annouchka, maar konden ze maar niet vinden. Eerst heeft hij het juiste type (code) weten te vinden en daarna via een Store-locator verder gezocht en diverse Sketcher winkels in Vegas gebeld of ze de schoenen echt  nog wel hadden. Uiteindelijk was het raak en hij heeft de schoenen weg laten zetten. Later die dag hebben we de schoenen oogehaald innde Sketcherstore in de winkelstraat van Planet Hollywood niet ver van ons hotel. Super service van die gast! Na dit schoenenavontuur hebben we lekker gegeten bij PF chang en de auto uitgeruimd. Alles ligt nu op de hotelkamer en het zal nog een kunst worden om eea in te pakken en op gewicht te houden. We zitten nu in het “New Tropicana” direct aan de Las Vegas Boulevard (The Strip). Een mooi casinohotel en we hebben er een prima kamer op de 15e verdieping, met uitzicht op de luchthaven gekregen. Alles ziet er hier keurig verzorgd uit, ziet er schoon uit en ruikt lekker fris. Via de airconditioning wordt een luchtje meegeblazen die alles fris houdt. Later in de avond nog mijn M-Life pas laten aanmaken bij de M-Life balie in het MGM en het eerste buffet op de kaart laten zetten. Daarna nog wat rondgeslenterd in New York – New York, Escalibur, het Luxor en Mandalay Bay. Vegas blijft toch een merkwaardige stad hoor. Als je ziet wat hier allemaal kan, hoe mensen zich hier gedragen en vooral hoe ze er hier bijlopen, kijk je je ogen uit. Nu vonden we het wel mooi en was het tijd om te slapen. Morgen zien we wel hoe laat we wakker worden en gaan we naar de Hooverdam om daarna aan een van de twee mooie zwembaden weer af te koelen.

29-06-2015: Las Vegas: Vanmorgen laat opgestaan, op de kamer ons ontbijtje opgegeten en op weg gegaan richting Hooverdam. Onderweg in Henderson nog even bij een Starbucks koffie gehaald en tien verder naar de Hooverdam. De dam ligt in een mooi/ ruig stukje natuur op zo’n beetje de grens van Arizona en Nevada. Als je aan komt rijden krijg je eerst een (niets voorstellende) veiligheidscontrole en dan rij je eigenlijk zo de dam op. Aan hetbeinde van de dam zijn we gekeerd en de auto geparkeerd in een larkeergarage. (10 dollar) we zijn op ons gemak de dam weer opgelopen en dan kan je zien dat het een behoorlijk bouwwerk moet zijn geweest. Als er toch geen beton was uitgevonden?? Na de nodige foto’s te hebben gemaakt wilden we wel in het visitorcenter kijken, maar tot onze verbazing moest je daar 11 dollar voor betalen. Dat vonden we raar, dus hebben we niet gedaan en zijn, via de soeveniershop vokr een magneetje, terug naar de auto gelopen. onderweg nog wat inkopen gedaan bij een vestiging van Albertsons, waar twee blikjes bier voor 19 dollar werden aangeslagen. Foutje in het kassasysteem, maar dit was wat veel. Las Vegas was niet ver weg en we zijn in een klein half uurtje nteruggereden. De Hooverdam was mooi, imposant om te zien, maar dat was het dan ook wel. Het was er trouwens vreselijk warm,mzonder ook maar een zuchtje wind. Terug in het hotel zijn we lekker bij het zwembad gaan liggen. Het Tropicana heeft twee zwembaden (er is er maar een open) met heerlijke ligbedjes en dus een lekker zwembad. Overal hangen grote speakers met best goede muziek, dus de IPod kan in de koffer blijven. Hier zij we tot een uur of half 6 blijven liggen, waarna we ons hebben omgekleed voor ons via MLife gewonnen buffet in het MGM hotel. Bij het buffet aangekomen stond er een aanzienlijke rij mensen te wachten op een tafeltje. Via een ingang bestemd voor MLife leden liepen we deze rij zo voorbij en kregen direct een tafeltje. Het buffet van het MGM was werkelijk prima. Alles wat je wilde of kon eten stond daar wel en ales van prima kwaliteit. We hebben heerlijk gegeten daar en ons, in vergelijk met andere gasten, behoorlijk ingehouden. Het is triest om te zien hoeveel mensen hier weggooien. Mensen scheppen hun bord vol, proefen en als ze het niet lekker vinden staan ze op voor een nieuwe ronde. Ondertussen haalt het personeel dat volle bord weer weg. Misschien wel vergelijkbaar met een All Inclusief restaurant, maar dit is echt zonde om te zien. Na het eten zij  we de strip weer opgegaan en vie een aantal hotelcasino’s aan de westzijde naar het Venetian gelopen. Toch wel een van de mooiste hotels daar met aangelegde grachten waar gondeltjes in rondvaren. Het Venetian is best wel ver van ons hotel, dus terug ook weer een hele wandeling. Morgen is onze laatste volle dag in de VS en hebben we niets gepland staan. We gaan lekker aan het zwembad liggen en ’s avonds eten bij een TGI Friday. Moeten we wel met de auto naar toe, maar nemen we gelijk de Freemont Eperience  mee.

30-07-2015: Las Vegas: We hadden het al aangekondigd, de laatste twee volle dagen in Las Vegas zouden we echt gaan relaxen en dat hebben we dan ook gedaan. Lekker rustig opgestaan, wat kleine boodschappen gedaan en op een bedje bij het heerlijk zwembad gaan liggen. Annouchka in de zon en ik lekker in de schaduw. Bij het zwembad werd voor prima muziek gezorgd. Tegen etenstijd hebben we ons opgefrist en zijn we naar hotelcasino The Orléans gereden. In dit hotel zit een TGI Fridays en daar hadden we tijdens onze rondrit nog geen van gezien. Na een overheerlijke TGI Burger zijn we naar de Fremont Street Experience in Down Town Las Vegas gereden. Een lange, door Casinohotels omgeven, overdekte wandelpromenade waar elk heel uur een geweldige lichtshow met prima muziek wordt gegeven. Alle casinolichten gaan dan even uit en boven wordt op het plafond die geweldige lichtshow gegeven. Zit even weg van de Las Vegas Blvd (The Strip), maar zeker de moeite waard om naar toe te gaan. Ook zit hier de Heart Attack Grill waar Stenn met zijn makkers heeft gegeten en slaag hebben gehad! (Filmpje) Hierna terug naar het hotel om de tassen in te pakken, morgen helaas weer naar huis, de vakantie loopt op zijn einde!

01-07-2015: Las Vegas – Amsterdam. Na zeer kort nachtje, ging 05.00uur de wekker alweer. Voor 06.00uur moesten we de auto inleveren op het vliegveld van Las Vegas. Een laatste keer tussen de gokautomaten door, Tropicana uitgecheckt en naar de garage van het Rentalcar Center gereden. Inleveren van de auto ging zonder problemen, een korte check van de auto (met name de ramen) en er werd een bonnetje uitgedraaid met als 0 Dollar kosten. Op het bonnetje stond ook het totaal aantal gereden kilometers, tijdens onze vakantie hebben we omgerekend 4800km gereden. Hierna met de bus naar de incheckhal van de luchthaven gebracht en via een kiosk ons voor beide vluchten ingecheckt. Daarna de bagage gedropt en we waren klaar om te vliegen. De vlucht ging keurig op tijd, we hadden tijd zat en hebben nog een ontbijtje kunnen scoren op de luchthaven. Vlucht naar Washington ging voorspoedig (onderweg nog even het internet van United getest, prima overigens) en we waren precies op tijd in Washington. Daar hadden we een klein uurtje overstaptijd en twee gates verder stond ons volgende vliegtuig alweer op ons te wachten. Weer zo’n oude Boeing 767-300 zonder fatsoenlijk videosysteem, geen probleem want onze IPads waren goed opgeladen. Vlucht naar Schiphol ging ook keurig op tijd weg en na een vreemde manoeuvre bij de start (op de baan klaar staan om te starten en dan weer weg te draaien?) waren we op weg. Weer een prima vlucht. Er werd een maaltijd geserveerd en onderweg voldoende drinken aangeboden. Op Schiphol geland op de Polderbaan en na een behoorlijke taxirit aangesloten op gate D-08. Bij de paspoortcontrole was het lekker rustig, dus we stonden zo bij de bagageband. Onze tassen kwamen al snel naar buiten, dus op door de Douane. Ook dit jaar geen Douanier te zien trouwens. Buiten aangekomen stonden Diandra en Jacqueline al op ons stonden te wachten. Diandra heeft ons naar huis gebracht en Jacq ging door naar school. Thuis aangekomen op ons gemak wat koffie gedronken en begonnen met uitpakken en wassen. Toch wel lastige tijd om terug te keren naar Nederland. Je staat daar vroeg op, reist de hele dag en bij aankomst is het weer 07.00uur. Rond half twaalf was het wel goed en zijn we even gaan liggen. Om niet te lang te blijven liggen, de wekker op 14.00uur gezet. We werden echter kwart voor drie wakker gemaakt door Stenn, geen wekken gehoord!

Voorbij is het weer, we moeten weer een jaar wachten om weer zo’n mooi trip te maken. We hebben een heerlijke vakantie gehad, veel gezien, gedaan, geshopt, maar soms ook helemaal niets. Voor herhaling vatbaar!