Voorbereiding:

18 november 2018:  Vwb onze vakantie 2019 waren we er snel uit, we wilden terug naar zuidwest Canada gecombineerd met een stuk van het noordwesten van Amerika. We waren daar nog lang niet uitgekeken en wilden nu ook Vancouver Island in de route opnemen. Dan hou je de ticketprijzen een beetje in de gaten en vandaag (Ready-To-Book) liep ik tegen een mooi ticket aan. Air Canada tickets met vertrek in juni 2019 route Amsterdam-Zurich-Vancouver en later die maand dezelfde route terug. Wederom voor een prima prijs geboekt incl. één hotelovernachting via Expedia.nl. We vliegen nu voor 520 Euro PP (incl bagage etc.) met Swiss naar- en van Zurich en de lange stukken in een Air Canada Boeing 787-900 Dreamliner rechtstreeks naar Vancouver.

Nu de vlucht is geboekt kunnen we ons richten op de route en een mooi prijsje voor een huurauto. Dat “Ready-To-Book” zijn is toch wel de beste tip die ik kan geven om (redelijk voordelig) vliegtickets te kopen. Daarnaast de ticketprijzen een beetje weten en gelijk kunnen toeslaan als je wat ziet.

30 november 2018: Zojuist een huurauto geboekt bij AVIS.BE. Op het AA-Forum las ik dat AVIS weer een kortingsactie had. Met dat kortingsnummer bleek de Belgische website 148 Euro voordeliger dan de Nederlandse website.  Verbaas je niet, verwonder je slechts… Nu zijn we voor een “Standard Car” (Chrysler 200 or Simular) voor 19 dagen 503 Euro kwijt. Tzt maar eens kijken wat ze ons toebedelen. Wel gelijk “Preferred Member” geworden, misschien levert dat nog wat op.

3 februari 2019: Vandaag de Ferry naar- en van Vancouver Island gereserveerd. Ik had al eerder bij BC Ferries een account aangemaakt en nu we de exacte data weten, konden we reserveren. Eenvoudig systeem, je selecteert je reisdata, aantal personen, geeft aan hoe lang/hoog je auto is en dan kan je kiezen uit verschillende afvaarten. Kosten 102 CAD (2 volw, standaard auto) , waarvan je nu 10 CAD reserveringskosten betaalt en de overige kosten op de terminal bij vertrek. Heen varen we op 18 juni om 12.45uur met de Coastal Inspiration van Tsawassen naar Nanaimo en op 25 juni retour met de Spirit of Vancouver Island van 11.00uur vanuit Swartsbay naar Tsawassen. Vanuit de ferry-terminal is het dan maar 40km naar het centrum van Vancouver.

27 februari 2019: De reservering voor de Chrysler geannuleerd en opnieuw geboekt bij AVIS.DE. Met een kortingscode van Simon-Shoppingmalls (H811101), bleek een klasse hoger op €469,00 te komen. Moest wel €50,00 annuleringskosten betalen, maar prima zo. Prijs moet nu wel heel spectaculair zakken wil ik nog veranderen.

17 maart 2019: De route hebben we nu ook wel staan. Eerst vanuit Vancouver via een mooie route naar de regio Banff, daarna  rijden we via Lethbridge de USA in. Wat wel jammer is, ik weet nu al dat de “Going to The Sun Road” in het Glaciër National Park voor ons geen optie is. Na het sneeuwruimen wordt er een groot stuk van de weg opnieuw geasfalteerd en zal de weg tot eind juni gesloten zijn. De laatste week zijn we op Vancouver Island.

28 april 2019: Vandaag alle gereserveerde hotels/bestemmingen nog eens nagelopen en twee wijzigingen aangebracht. (beiden, minder Euro’s voor beter). Eén wijziging via Hotwire.com en de andere via Booking.com. Leuk dat we nu (ipv Port Alberni) iets “betaalbaars” in Ucluelet hebben gevonden. Ook een leuke AirBnB in Campbell River gevonden. Wel opvallend om te zien dat veel gereserveerde hotels, vooral aan de Amerikaanse kant, nu aanzienlijk in prijs zijn gestegen.

7 juni 2019: Morgenochtend is het weer zo ver, onze reis naar Canada en de VS gaat beginnen. Wordt wel een vroegertje. Om 07.00uur vliegen we met Swiss via Zurich naar Vancouver, betekent 05.00uur op Schiphol zijn. De laatste spullen zijn gepakt en in de Eastpacktassen verdwenen. Altijd even goed nadenken wat we tijdens de vlucht bij de hand willen/moeten hebben, dat gaat in de handbagage. Komt ook dit jaar weer goed, volgende bericht uit Abbortsford dan maar….

9 juni 2019: Na een goede reis zijn we gisterochtend in Vancouver aangekomen. Ik schrijf gisterochtend omdat we de klok negen uur hebben moeten terugzetten en dan blijft het ochtend. Onze vlucht uit Amsterdam kwam in Zurich zo’n 45min later aan, maar de overstap van 1.40uur bleek voldoende om de aansluitende vlucht van Air Canada te halen. Het werd nog wel even hectisch/spannend aan de Gate want er bleek wat mis te zijn met mijn eTa (Electronic Travel Authorization) voor Canada. Erg vreemd, ik ben met deze eTa al twee keer eerder mee naar Canada gereisd, maar ik mocht eerst niet aan boord. Een uiterst behulpzaam meisje van Air Canada ging gelijk voor mij bellen naar hun eTa contactpersoon in Canada en na verificatie konden we gelukkig alsnog aan boord. (was wel even spannend, kan ik je vertellen) Gelukkig had ik een uitdraai van mijn eTa mee, dat was nu wel erg makkelijk hoor! Uiteindelijk vertrokken we 30min later uit Zurich richting Vancouver. Voor ons de eerste keer met Air Canada, maar wat een prima vlucht zeg. Zitplaatsen waren prima en de verzorging werkelijk uitstekend. Al snel werd er een warme maaltijd geserveerd (slaan wij altijd af), boven de oceaan een koude snack met drank en een twee uur voor de landing nog een warm pizzabroodje met drankje. Ook geen crew die zich boven de oceaan een paar uur verstopt, maar de dames bleven maar rondlopen met water. Vliegen met deze Dreamliner van Air Canada was een succes. Hij had er boven Europa (tot IJsland) echt de vaart in, we hebben de 1040 km/u wel aangetikt en kwamen een kwartier voor schematijd (11.30uur) aan. We vlogen via een zeer noordelijke vluchtroute, ruim boven IJsland heen. Op Vancouver Int. Airport was het rustig en ik overdrijf niet als ik schrijf dat we binnen een uur na het uitzetten van de motoren bij AVIS de garage uitreden. Er staan daar op de luchthaven veel van die handige kiosken voor de immigration. Gegevens en foto zelf invoeren daarna even laten checken bij een ambtenaar en, omdat we in Zurich pas laat aan boord mochten (dus ook onze twee tassen) zagen we onze twee tassen al op de band ronddraaien. Die zaten duidelijk niet bij de andere ruimbagage in een container, maar vast los in de “Belly”. Bij AVIS ging het ook lekker vlot. Geen gezeur vwb verzekeringen of upgrades, we kregen een gloednieuwe Chevrolet Impala LT mee. Mooie lichtgrijze auto met lichtgrijze lederen bekleding. Auto is voorzien van allerlei opties en er stond slechts 3800km (1 keer eerder verhuurd) op op de teller, ik ben bang dat we dat even gaan verdubbelen deze drie weken. Straks alle opties van deze auto maar eens goed bekijken. Wat al wel werkt is de “One Star WIFI hotspot”. We hebben dus WIFI in de auto, maar eens kijken wat we daar allemaal mee kunnen.

Nu trouwens wel weer vroeg wakker, het is nu 06.00uur als ik dit typ en ben klaar wakker. Het was gisteren een hele lange dag Om 20.30uur zijn we toch echt gaan slapen en hebben deze nacht kunnen rekken tot een uur of vijf. Nu nog even blijven liggen, na het ontbijt rijden we via Manning National Park en Kelowna naar Vernon. Zo’n 350km dus tijd genoeg om hier-en daar even te stoppen.

10 juni 2019: Na het ontbijt weggereden uit Abbotsford met Vernon als bestemming. Het was zondagochtend, dus heerlijk rustig op de weg en zijn op ons gemak via de HW-1 naar Hope gereden. Daar hebben we de snelweg verlaten en zijn we via weg HW-3 richting Princeton gereden. Deze weg voert dwars door het Manning National Park, dit park staat bekend om zijn grote populatie zwarte beren. We hebben goed ons best gedaan om een beer te spotten en net buiten het park was het raak, Annouchka zag de eerste zwarte beer (nr 1) van deze reis. Voorzichtig omgedraaid en op afstand vanuit de auto wat foto’s gemaakt. Altijd gaaf om te zien in het wild en we hadden de beer helemaal voor ons alleen, geen andere auto’s om ons heen. Trouwens wel gaaf dat we nu een wifi-hotspot in de auto hebben, we hebben de beer live aan familie in Nederland kunnen laten zien. Net toen we Axel aan de telefoon kregen was de beer wat lastiger te zien, hij ging er helaas net van door. In het plaatsje Princeton hebben we op het terras van een leuk koffietentje Cowboy Coffee een met zorg gemaakte koffie/mokka gedronken. Lekker om zo even in de zon van de omgeving te genieten. Na de koffie weg 3 verder gevolgd en na een lunchstop de Okanagan Valley doorgereden. Je rijdt daar bijna constant langs Okanagan Lake, een mooie route door een best wel druk stukje Canada. In Kelowna was het super druk en het duurde even voordat we daar doorheen waren. Aangekomen in Vernon hebben we nog wat boodschappen gedaan en ingecheckt in het Village Green Hotel. Hoewel voorzien van drie sterren, viel dit hotel vies tegen. Allemaal erg afgeleefd en we hadden een kleine kamer met uitzicht op het binnenzwembad. Ik kan bv nu niet eens naar buiten kijken om te zien wat voor weer het is hahaha. De kamer was door een “lichtkoepel” (ja, je leest het goed) ook niet echt donker te krijgen. Straks rijden we via Nakusp (via twee pontjes) naar Revelstoke, eens kijken wat we vandaag allemaal tegenkomen.

10 juni 2019: Inmiddels zijn we aangekomen in de Days Inn Suites in Revelstoke. We hebben hier een keurig nette en ruime kamer gekregen aan de binnenzijde van het hotelgebouw. Niet geheel onbelangrijk, want de Canadian Pacific Railway loopt hier redelijk dicht langs en die treinen gaan de hele nacht door. (nog geen getoeter gehoord trouwens) Vandaag hebben we een geweldig leuke dag gehad, de route liep van Vernon via Nakusp naar Revelstoke. Een prachtige omgeving om te bekijken en een leuke uitdagende weg om te rijden. Ook leuk om twee keer gebruik te moeten maken van een (gratis) ferry. Bij de eerste (kabel)ferry over het Upper Arrow Lake (Needles-Fauquier) was het niet druk, we waren de derde auto. Eenmaal aan de overzijde reden we verder langs het meer richting Nakusp. Dat Nakusp bleek een grappig “hippiestadje” te zijn, er hing een leuk sfeertje. Prima plaatsje voor een koffiestop en om wat van die alternatieve winkeltjes te bekijken. Bij de tweede ferry was het anders. Die voer minder frequent (om het uur) en we konden we nog net achteraan sluiten. Ik had niet verwacht dat we er nog op konden, maar we konden nog net mee. Deze ferry voer (weer over het Upper Arrow Lake) in een half uur van Galena naar Shelter Bay. Vanuit Shelter Bay was het nog zo’n 45 minuten rijden naar Revelstoke. Ongeveer 20 km voor Revelstoke zagen we daar een zwarte beer (nr 2). Een flinke jongen die op zo’n 20 m van de weg langs de bosrand liep. Ik kon niet gelijk stoppen en keren, eenmaal weer terug hebben we de beer ook niet meer gezien. Ging allemaal te snel/langzaam om een foto te maken. Ons plan om Mount Revelstoke weer op te rijden viel, net als in 2017, weer in duigen. Ook nu bleek de top door sneeuwval onbereikbaar en mocht/kon je maar tot de helft van de berg rijden. Morgen rijden we via HW-1 via Golden naar het Banff Nationaal Park. Plan is om daar van de grote weg af te gaan en via de Bow Valley Parkway verder te rijden.

11 juni 2019: Prima hotel dit Days Inn and Suites in Revelstoke. Na het ontbijt zijn we via HW-1 richting Banff gereden. Hoewel het niet druk was, hebben we er wel lang over gedaan, Op een aantal stukken werd driftig aan de weg gewerkt en was er daardoor voor al het verkeer maar 1 rijstrook beschikbaar. Twee keer hebben we zeker een half uur stilgestaan, er werd een stuk rots opgeblazen en de weg moest met shovels weer worden schoongemaakt. Wel onze 3e zwarte beer gezien. Gewoon vlak naast de weg (en het langsrazend verkeer) in de berm. Helaas op de foto maar half te zien. Aangekomen in Banff Nat Park eerst een National Parkpass gekocht en gelijk daarna de Bow Valley Parkway opgezocht. Deze naast de HW-1 gelegen secundaire weg staat bekend om het vele wild wat daar loopt. In 2017 hadden we niet veel geluk, nu was het al snel raak. Een flinke zwarte beer (nr 4) vlak naast de weg. Je krijgt dan gelijk een opstopping van auto’s, mensen willen allemaal een goede foto maken. Nu ging er gewoon eentje pontificaal voor iedereen zijn neus stilstaan, die maakte geen vrienden, Die beer trok zich nergens wat van aan en at rustig door. Na deze Parkway wilden we naar Banff en gingen eigenlijk te snel de HW-1 weer op. Niet zo slim, want we hadden de Bow Valley Parkway nog wel een stuk langer kunnen volgen. Helaas, draaien ging niet meer, dus op naar Banff. Daar vonden we een mooi parkeerplaatsje in het centrum en hebben we op ons gemak de hoofdstraat heen- en weer afgestruind. Het was er gezellig druk daar en leuk om daar even rond te lopen. Na Banff zijn we doorgereden naar ons hotel in Canmore. Daar verblijven we twee nachten in de Mountain View Inn. Leuke ontvangst, een aardige receptioniste nam uitgebreid de moeite om eea over de omgeving te vertellen. Daarna nog wat boodschapjes gedaan en iets eenvoudigs gegeten. Morgen gaan we de Grassi Lake Hike doen, een niet al te zware wandeling (filmpje) naar een bijzonder mooi meertje. Het wordt prachtig weer, ik ben benieuwd!

12 juni 2019: Vandaag rond een uur of tien naar het begin van de Grassi Lake Hike gereden. Dwars door Canmore, nog geen 7 km rijden. Bij het begin van de hike werden we met diverse borden uitvoerig gewaarschuwd voor “Bear Activity“. (Bearspray zit weer in de rugzak) De hike loopt omhoog en we hadden de keuze tussen Difficult of Easy. We zijn dus in een uurtje “Easy” omhoog gelopen. We liepen daar niet alleen, maar het was zeker niet druk te noemen. Boven aangekomen werden we verrast door twee niet al te grote meertjes met prachtig blauw/glaszuiver water. Dat het windstil was en de zon, die volop aanwezig was, maakte het geheel compleet. Rondom de meertjes loopt een goed aangelegd pad, maar aan het einde wordt het pad slechter en gaat het nog verder omhoog. We zijn verder naar boven geklommen en werden beloond met een geweldig uitzicht over Canmore en de Bow Valley en hebben daar zeker drie kwartier met een koud drankje van het uitzicht genoten. Uiteindelijk moet je toch weer naar beneden en dat hebben we maar “Difficult” gedaan. Af- en toe een beetje klimmen en klauteren, maar goed te doen. Hike liep over van die bospaadjes waar je alles tegen kan komen, dus regelmatig even wat geluid gemaakt om onze zwart behaarde vrienden niet te verrassen. We hadden de gehele hike, op wat vogeltjes na, geen wild gezien, maar op nog geen 50m van de parkeerplaats stond een wat zielig ogend hert naast het pad te grazen. Bij de auto even een broodje gegeten en op naar Lake Minnewanka gereden. Dit is een groot meer aan de overzijde van Banff. We hebben daar de “Looproad” gereden en heerlijk een kleine twee uur aan de oever van Johnson Lake in de zon gezeten. Bij de oever van Lake Minnewanka kwamen we ook nog twee “Bighorn Sheeps” en een betonblok tegen. Na de looproad in Canmore nog wat boodschapjes gehaald en daarna heerlijk gegeten bij The Woods. Lekker buiten op hun grote terras in het zonnetje, echt een aanrader als je in de buurt bent!

13 juni 2019: Deze dag niet veel bijzonders te melden, dit was onze eerste shoppingdag. We zijn op ons gemak via een groot stuk HW 1-A naar Calgary gereden en hebben gewinkeld in het CF Chinook Center. Volgens het internet een van de betere malls van Calgary en dat klopte wel. We hebben in deze mall een paar uurtjes leuk geshopt. Na het shoppen hebben we de TomTom op de Super 8 in Lethbridge gezet. Eenmaal buiten Calgary werd het erg rustig op de weg (er naast ook trouwens), dus ik kon even flink doorrijden. Al met al toch nog bijna twee uurtjes rijden door een niet al te aantrekkelijk landschap. Aangekomen in Lethbridge reden we tegen de Park Place Mall aan en daar hebben we ook maar even gestopt. Rond 18.00uur hebben we ingecheckt in ons hotel en daarna zijn we gaan eten bij Montana’s. Morgen rijden we via het Waterton Lakes NP Amerika in. Helaas rijden we daarna om het Glacier NP heen (Going To The Sun Road is dicht) naar ons hotel (ook een Super 8) in Kalispell. Ze voorspellen trouwens wel veel regen morgen, ben benieuwd.

14 juni 2019: Vandaag was een bijzonder natte dag. We zagen het gisteravond al op tv, er zou veel regen vallen en deze weerman had gelijk. Vannacht al flinke onweersbuien met heftige regenbuien gehad, maar misschien viel wel het mee. Na een prima ontbijt zijn we op weg gegaan naar het Waterton Lakes National Park. Dit park ligt op de grens van Canada en Amerika en sluit eigenlijk aan op het Glacier national Park in Amerika. Nog maar net buiten Lethbridge werd het helemaal zwart en kregen we een vreselijke bui met onweer over ons heen. Even rustig aan rijden dan maar, ook de Amerikaanse weggebruikers passen hun snelheid dan keurig aan. Naar het Waterton Lakes NP was het zo’n anderhalf uur rijden. Bij de ingang even een kaartje gevraagd (pas hadden we al) en na een minuut of vijf reden we de parkeerplaats van het Prince of Wales hotel al op. Een bekende “Eye-Catcher” dit hotel. Een mooi oud gebouw, gebouwd op een heuvel vlak voor het Upper Waterton Lake. Gelukkig was het net even droog en konden we wat foto’s maken. Ook even binnen in het hotel gekeken natuurlijk. Bediening loopt daar allemaal in stijl rond met een rood/zwart Schots ruitje. Kan een stropdas zijn, maar ik zag ook rokken en een kilt. Een oud/mooi hotel, gebouwd op een bijzonder mooie plek. Trouwens ook goed om te zien hoe de natuur zich hier hersteld. In 2017 (en ook wel 2018) zijn hier bijzonder grote bosbranden geweest. Je kan goed zien dat de autoriteiten al hele stukken hebben bijgeplant, het groeit al weer aardig dicht. Na ook nog even in het nabij gelegen Waterton Park dorpje te hebben gekeken, zijn we het park weer uitgereden en via HW-6 (Chief Mountain Hwy) naar de Canadees/Amerikaanse grens gereden. Een Grensovergang van niets, slechts door twee man bediend en we hadden ze helemaal voor ons alleen. Na de gebruikelijke vragen, I-94 form invullen, vingerafdrukken en een foto konden we door. Oh, ook nog even 6 USD pp betalen. (alleen met CC mogelijk !) Deze weg voert door een prachtig mooi natuurgebied, alleen jammer dat het regende. We hebben ook maar één (op grote afstand) hertje gezien. Vanaf het moment dat we de parkeerplaats bij het Prince of Wales hotel afreden tot zo’n 50 km voor Kalispell is het niet meer droog geweest. Momenten met flinke regenval (incl. onweer) werden afgewisseld met wat spetters, maar verre van droog. Omdat de Going To The Sun Road gesloten was, moesten we dus om het Glacier NP heen rijden. Het werd dus nog een lange dag in de auto en rond 17.30 uur reden we de parkeerplaats van het Super 8 hotel en Suites in Kalispell op. Aan deze westelijk kant van het Glacier NP was het trouwens weer prima weer geworden, niet te vergelijken met de Oostzijde. Even snel ingecheckt, de bagage op de kamer gedumpt en op zoek gegaan om wat te eten. (Het werd de Mc Donalds) Na de Mac nog even wat rondgekeken bij de TJ-Max en Ross en koffie op de kamer gedaan. Morgen gaan we rustig opstaan en in het hotel ontbijten. Daarna is het zo’n 320 km rijden naar Coeur d’Alene, waar we overnachten in het Ramada Hotel.

15 juni 2019: Ontbijt in het hotel werd niets, we waren te laat.  In deze Super 8 bleek het ontbijt tot 09.00 uur beschikbaar te zijn, dus maar wat broodjes bij het tegenover het hotel gelegen tankstation gehaald. Daarna op weg richting het Ramada Hotel and Suites in Coeur d’Alene, een kort tripje vandaag. Wederom een toeristische weg door een mooi afwisselend Montana. Zo rij je door grote vlaktes, dan weer glooiende heuvels en bossen met steile venijnige klimmetjes. We waren al vroeg bij het Hotel and Suites en onze kamer bleek al beschikbaar. Het was erg warm we waren van plan nog wat in de zon te gaan zitten bij het meer, misschien zelf even te zwemmen. Daar kwam echter weinig van terecht, in het centrum van Coeur d’Alene bleek een groot evenement (incl. veiling) met oude/antieke (Hotrods) auto’s gaande te zijn. Het was car D’lane. Het hele centrum van de stad was afgezet en stond vol met prachtige auto’s, er stond voor een aardig kapitaal op straat. We hebben heerlijk rondgeslenterd, een drankje gedaan en ons prima vermaakt. Leuk om al dit moois te bekijken en leuk om te zien hoe trotse eigenaren hun auto presenteren. In de veilingtent ging het er hard aan toe, de een na de andere auto ging voor behoorlijk wat Dollars van de hand. Na het auto evenement hebben we gegeten bij Applebees, altijd wel goed en lekker. Dit Ramada was wel een fijn hotel, maar had zeer traag WIFI en door een plaatselijke storing (Local Issue zei de deskman) geen kabelontvangst. Morgen is echt een (geplande) reisdag, dan rijden we naar Everett, zo’n 530 km.

16 juni 2019: Zoals gezegd, vandaag dus een reisdag. We zijn wat vroeger opgestaan en na een prima ontbijtje de I-90 opgereden. Eerst naar Spokane, maar daarna door een vreselijk dor/saai landschap doorgereden tot aan het plaatsje George. Je kan daar wel aardig gas geven en met André Hazes (sr) hard op de speakers ging het best snel. Vanaf de plaats George zijn we binnendoor via Wenatchee en Leavenworth en de Stevens Pass verder naar Everett gereden. In Wenatchee hebben we bij een koffiestop gehouden, verder was het stadje (zondagochtend) uitgestorven. Bij Leavenworth was het anders, daar stonden we vet in de file om het dorpje in te komen. Een raar “Duits” (Beiers) dorpje in Amerika. Door de Duitse bouw en invloeden daar, waan je je echt in het Duitse Beieren, daar doen ze daar ook best moeite voor. Daarna de bergen in en via de Stevens Pass (klein skigebied) door naar Everett. Bij het uitrijden van dit natuurgebied bleken we niet de enigen op de weg te zijn (zondag en vaderdag), het was aanschuiven in een zeer trage/lange file. We hebben hier zeker anderhalf uur vertraging opgelopen. Aangekomen bij ons hotel (Woodspring Suites in Everett) kregen we een mooie ruime kamer op de 4e verdieping. De kamer was voorzien van een grote kichenette (zonder inventaris), een zitbank, kasten, een goed bed en een ruime badkamer. Het hotel is eigenlijk ook bedoeld voor langer verblijf. (Extended Stay) Alles was gloednieuw en schoon. Fijn was dat hier laminaat op de vloer lag ipv stoffen vloerbedekking. Na het inchecken hebben we nog even wat boodschappen gedaan bij een Walmart Supercenter. Voor de avond hebben we daar twee maaltijdsalades met garlic breadsticks meegenomen voor op de kamer. Flesje White Zinfandel erbij, helemaal goed. Morgen hebben we een “Shoppingday” gepland. Eerst de nabij gelegen Seattle Premium Outlets, daarna rijden we door naar Tsawassen in Canada en bezoeken we de Tsawassen Mills Mall. In beide malls zijn we in 2017 ook geweest, bijzonder fijne malls om te winkelen. Overnachten doen we in een AirBnb in Delta op nog geen 4km van de ferry-terminal naar Vancouver Island. Handig, want dinsdag steken we met de ferry over naar Nanaimo op Vancouver Island.

17 juni 2019: Vandaag rustig opgestaan en uitgecheckt uit dit prima hotel. Eerst maar eens de tank volgegooid, want de Impala liep al bijna op zijn reserve. Hoewel ook hier de benzine wat duurder is geworden (vandaag in Everett  3,49 USD per Gallon) nog steeds goed te doen. In Montana heb ik trouwens voor 2.89 getankt, dus ook verschillen per regio. Op ons gemak naar de Seattle premium Outlets gereden, ongeveer 20 min snelweg en je bent er. Dit is toch wel een van de betere Outlets waar we zijn geweest. Lekker ruim opgezet en alle winkels die wij in een Outlet willen zien zitten hier wel en rond 11 uur was het nog lekker rustig. Ik denk dat het voor de meeste Chinezen (wat zijn er toch veel haha) nog wat te vroeg was, we hebben er niet veel gezien. Na een uurtje of drie reden we met de nodige inkopen de parkeerplaats af richting Canada. Vanaf deze Outlet was het zo’n anderhalf uur rijden naar de Canadese grens, waar we bij Bordercrossing Blaine (Peace Arch) met een wachttijd van 25 min werden geconfronteerd. Zoals altijd stonden we weer in de verkeerde rij, bij ons hokje stond een fanatieke dame van Pakistaans/Indiase afkomst die er duidelijk zin in had. Ook wij kregen een spervuur van vragen over ons heen. De laatste vraag “waar komen jullie eigenlijk vandaan” (met onze paspoorten in haar hand) was trouwens niet bijster intelligent, ik schoot zelfs in de lach. Een half uur later stonden we al bij de Tsawwassen Mills Mall. Ook hier zijn we in 2017 geweest, Tsawwassen Mills is echt een prachtige nieuwe (grote) mall niet al te ver van Vancouver Int. Airport. Echt een aanrader, je kan voor je laatste inkopen beter hier naar toe rijden dan naar de McArthurGlen Designer Outlet bij het vliegveld. Eerst nog wat inkopen gedaan bij een bij de mall gelegen Walmart Supercenter en daarna onze eerste AirBnB van deze reis in Tsawwassen opgezocht. Bleek een volledig appartement te zijn met ruime keuken, volledig ingerichte huiskamer en een aparte slaapkamer. Alles was schoon en een lekker bed. Een prima locatie op nog geen 5 km van de Ferryterminal van BC Ferries. Handig, want straks stappen we op de boot 12.45 uur naar Nanaimo op Vancouver Island. Volgende stop is in de Anco Inn in Courtenay.

18 juni 2019: Vandaag onze AirBnB in Tsawwassen verlaten en op ons gemak naar de terminal van BC-Ferries gereden. Met een reservering voor de boot van 12.45 uur konden lekker rustig aan doen. We waren een uur voor afvaart al bij de terminal, dus alle tijd om een beetje rond te kijken en voor koffie bij de Starbucks. Het is daar een komen- en gaan van ferryschepen naar diverse bestemmingen, waarbij het zwaartepunt ligt op Vanvouver Island. Er wordt daar gevaren naar Swartz Bay (bij Victoria) en Dukepoint (nabij Nanaimo). Wij zijn met de Coastal Inspiration naar Duke Point gevaren. De boot liep 36 min achter op het schema, dus het duurde allemaal even. De overtocht met deze “varende parkeergarage” duurde ongeveer 2 uur en we hebben lekker aan dek in de zon gezeten. Wel uit de wind, want er stond op zee een stevige wind.  Vanaf Dukepoint was het zo.n 1.30 uur rijden naar Courtenay, waar we tegen een uur of vijf aankwamen. We hebben een stuk de kustweg (19-a) gevolgd, maar die schoot niet echt op en van de kust bleek weinig te zien. Bij het inrijden van Courtenay zijn we gestopt bij het Visitor Center. Een van de dames nam uitgebreid de tijd voor ons en we verlieten het center met de nodige informatie over Vancouver Island en mogelijkheden om mooie hikes te lopen. Ons hotel in Coutenay (Anco Inn) zag er vanaf de weg niet echt aantrekkelijk uit, maar de niet al te grote kamer was eigenlijk wel oké. (kolossale TV en goede Wifi) Morgen gaan we eerst naar het Seal Bay Nature Park en daarna het Strathcona Provincial Park in. In beide parken willen we een hike doen. Daarna rijden we door naar Campbell River waar we twee nachten in een AirBnB verblijven.

19 juni 2019: Na het uitchecken uit de Anco Inn, eerst maar eens koffie gehaald bij Tim Hortons en ijs voor de koelbox. Daarna zijn we op ons gemak richting het Seal Bay nature Park gereden. De dag begon goed, we nog maar net van de doorgaande weg af en er stond er al een groot hert in de berm te grazen. Kort daarna moest ik flink in de remmen, anders had ik een zo’n hert op de motorkap zitten. Het beest kwam spontaan uit de bosjes, maar bedacht zich. (wilde vast mijn eigen risico niet verknallen) De korte hike bij Seal Bay werd ons aangeraden door die dame bij het visitor-center en bleek een mooi uitgezette route te zijn. Je loopt daar door een mooi bos met het nodige hoogteverschil naar het strand. Op dat strand zou je dan (bijna) altijd wel zeehonden aantreffen en soms ook zeeleeuwen. Hoewel stralend weer, stond er een flinke wind op zee en was er geen (zee)hond te zien. Toen we daar even rondliepen kwam er wel een grote zeearend aanvliegen die met een mooie manoeuvre recht boven ons hoog in een boom ging zitten. Prachtig gezicht, maar helaas geen foto van kunnen maken. Na even te hebben rondgekeken zijn we weer terug gelopen naar de auto en de TomTom ingesteld op het Vancouver Island Mountain Centre. Daar wilden we de Paradise Meadows Hike lopen. Die internet hotspot in de auto was weer makkelijk, de TomTom wist de weg niet. Vanaf weg HW-19 gaat het flink omhoog de bergen in en kom je voorbij het Washington Mountain Ski-Resort. Niet veel verder looppt de weg dood en kom je het Mountain Centre tegen, daar begint de hike. We liepen daar, merendeel over vlonders, door een prachtig afwisselend gebied. Je kwam amper iemand tegen, maar behalve vogeltjes geen ander wild. Na deze hike zijn we naar Campbell River gereden en hebben we in het stadje en langs het water wat rondgewandeld. We zijn in een gaaf 2e hands rommelwinkeltje geweest, waar ik wel uren rond had kunnen snuffelen. Hierna de TomTom op onze AirBnB ingesteld, dit bleek een geweldige locatie te zijn. Een prachtig nieuw (tuin)appartement met werkelijk alles er op en er aan. Niet alleen qua inventaris, maar ook met allerlei levensmiddelen. Op de eettafel een warm welkomstbriefje met chocolat-cookies en chips. Het appartement was voorzien van een wel heel modern cijferslot, dus ook even kennis gemaakt met de host Jacquie die even liet zien hoe het slot werkte. Later op de avond hebben we nog lekker een uurtje in de Jacuzzi gezeten, met uitzicht op het begin van de “Inside Passage”, absoluut geen straf. Morgen (20 juni, bijzondere dag) gaan we de bergen weer in. Eerst naar Elk Provincial Park, daarna verder via weg 28 het Strathcona Procincial Park in, waar we naar twee watervallen willen hiken. (Lady Falls en Lupin Falls). Allemaal korte, maar mooie hikes.

20 juni 2019: Vandaag (bijzondere dag weer) wakker geworden met stralend weer en er een rustige ochtend van gemaakt. Kon prima, want het Elk Provincial Park stond op het programma en dit park ligt nog geen 10 km buiten Campbell River. Dit park heeft een paar leuke hikes, maar ook een leuke waterval en een hoge hangbrug. We waren daar rond een uur of 12 en het was er nog heerlijk rustig. Na een kort stukje lopen hoorde je de waterval al donderen en kwamen we bij de brug. In 2017 hebben we de Capilano Bridge bij Vancouver bezocht, deze hangbrug (iets korter) doet hier niet voor onder. Mooi om vanaf de brug in de kloof te kijken en te zien hoeveel water daar naar beneden dondert. Na dit moois een tijdje in alle rust te hebben bekeken, zijn we naar beneden gelopen, daar kan je op de rotsen komen waar het water over de rand valt. We hebben daar best een tijdje in de zon zitten kijken. Na de waterval hebben we de “Riverwalk” gelopen, een mooie niet al te lange hike door een prachtig mooi bos. Na deze hike zijn we terug gereden naar Campbell River en hebben bij de plaatselijke Walmart boodschappen gedaan voor een BBQ. De laatste uurtjes van de middag hebben we in de mooie tuin van onze AirBnB doorgebracht, gevolgd door een heerlijke BBQ. Verder op de avond weer lekker in de Jacuzzi gezeten, Life was Good! Deze AirBnB wel een topper hoor. Nieuw appartement, brandschoon, perfecte ligging en van werkelijk alles voorzien. Daarnaast ook nog goed betaalbaar en gerund door een supervriendelijke host, hier kan hier geen hotel tegen op. Mocht je in Campbell River een dergelijke accommodatie zoeken, stuur mij dan een berichtje, ik geef je dan graag het adres. Morgen verlaten we deze mooie stek en rijden we naar Ucluelet, aan de westzijde van Vancouver Island. Ucluelet ligt aan Pacific Ocean, geeft weer een heel ander landschap. Daar verblijven we twee dagen in het Pacific Rim Hotel.

21 juni 2019: We hebben onze AirBnB verlaten en hebben 243km te rijden naar Ucluelet. Eerste stuk gaat 90 km over de HW-19 (snelweg), daarna de rest via HW-4 richting het westen. Tijdens het ontbijt kreeg ik nog een appje van , onze AirBnB-host Jacquie met de vraag of het oké was dat ze onze auto even ook kon wassen. Ze was toch bezig en onze Impala kon wel een wasbeurt gebruiken vond ze. Nou, vooruit dan maar hahaha, erg aardig van haar! Net op HW-4 hebben we lekker op het terras gezeten van de Creekmoor Coffeebar voor een lekkere kop koffie. Koffie bij Tim Hortons of Starbucks is ook niet verkeerd, maar die lokale koffietentjes zijn wel erg leuk en lekker hoor. Op de route naar Ucluelet kwamen we door Port Alberni. Een wat groter stadje, waar we bij de Walmart nog wat boodschappen hebben gedaan. In Ucluelet en Tofino zullen de mogelijkheden vast minder zijn. Ook hebben we in Port Alberni nog even in het centrum en de haven rondgelopen, bijzonder leuk om even te stoppen. Die HW-4 is echt een prachtig aangelegde weg, dwars door de bergen. Her- en der wordt er ook stevig aan de weg gewerkt, we hebben hier ook weer een half uur stil gestaan omdat er maar 1 rijstrook beschikbaar was. Waar ik mij wel aan begin te storen zijn al die trage campers en dan met name die chauffeurs die denken dat ze daar alleen rijden en met een sukkeldrafje van 60 km/u een rijdende file creëren van behoorlijk formaat. Prima als je de tijd wil nemen voor al dat moois, maar kijk ook eens in je spiegels naar wat je veroorzaakt en ga even aan de kant om overig verkeer voorbij te laten. Staat zelfs met borden aangegeven, maar nee hoor, gewoon blijven rijden. Aangekomen in Ucluelet hebben we ingecheckt in het Pacific Rim Hotel. Prima kamer, ruim en schoon, verder niets bijzonders. Na het inchecken zijn we naar het startpunt van de Wild Pacific Rim Hike gereden en op ons gemak deze prachtige hike gelopen. Een mooi aangelegd pad van zo’n 2.6 km, voorzien van allerlei uitkijkpunten die je de gelegenheid geven deze mooie kustlijn te bewonderen. Het was prachtig om te zien hoe grote golven van de Pacific Ocean op deze mooie kustlijn slaan. Geen kustlijn met een strak stuk strand, maar allerlei kleine eilandjes waarvan sommigen begroeid met bomen. Bij elk uitkijkpunt, en dat waren er heel veel, stond wel een bankje om van al dat moois te genieten. We zijn bij diverse van deze uitkijkpunten even blijven zitten om te zien of we wat konden zien zwemmen maar helaas, geen walvissen en/of Orca’s kunnen spotten. Na deze mooi wandeling zijn we teruggereden richting ons hotel en hebben op “ons bankje” voor de kamer een heerlijke pizza opgegeten.  Later op de avond heb ik nog wel even de verwarming aangezet, mistdampen uit zee maakte het wel erg fris op de kamer. Morgen gaan we verder het Pacific Rim NP in en rijden we door naar Tofino, met onderweg allerlei stops.

22 juni 2019: Weer lekker rustig aan gedaan en na het ontbijt met een kop koffie in de auto naar Tofino gereden. De weg naar Tofino voert door het Pacific Rim Nationaal Park en onderweg hebben ze een aantal kleinere hikes uitgezet, waarvan we er een aantal willen lopen. Het was echter een koude mist met zeedampen, we zijn daarom eerst naar Tofino gereden. (laat het eerst maar wat opwarmen) In Tofino was het gezellig druk met een klein marktje en een hoofdstraat met allerlei leuke winkeltjes. We hebben nog even getwijfeld om een vlucht te maken met een watervliegtuigje, maar 165 CAD per persoon vonden we toch wel wat te gortig. Het was trouwens even geleden dat we Nederlanders om ons heen hoorden, maar in Tofino waren ze er weer. Nadat we Tofino wel gezien hadden, zijn we weer richting Ucluelet gereden en een eerste stop gemaakt bij “Radar Hill“. Op de top van deze heuvel stond in de tijd van de koude oorlog een radarpost. Die is er nu niet meer, maar je kan nog wel deze heuvel op en genieten van het uitzicht. Voor het eerst dit jaar kwamen we weer van die rode Canadese stoelen tegen. Het was inmiddels opgewarmd mooi weer geworden dus we hebben daar heerlijk een tijd in de zon van het uitzicht zitten genieten. Na Radar Hill wilden we de “Schooner Trail”  lopen, maar die was helaas gesloten. Niet veel verder was de “Combers Beach Trail“. Een aflopend pad welk overgaat in vlonders en uitkomt op het strand. Gaaf gezicht die zeedampen die over het strand waaien. Leuke trail om even te doen, heen- en terug net 1 km wandelen. Daarna volgde al snel de “Rainforrest Trail“, Deze bestaat uit twee delen van 2 km, wij kozen voor de B-route aan de zeezijde. Dit bleek een geweldig leuke/mooie trail door het regenwoud te zijn, geheel klimmen en klauteren op vlonders. Mooi om door dat regenwoud te lopen en al die grote/oude begroeide bomen en struiken te zien. Moet een bijzondere klus zijn geweest om deze trail zo aan te leggen. Na de Rainforrest Trail zijn we doorgereden naar de “Willowbrae Trail” in Ucluelet. Beetje lastig te vinden waar de trail begint, de parkeerplaats lag een beetje verstopt. Bij alle trails was het erg rustig, we kwamen amper mensen tegen, maar bij deze trail bleek het extreem rustig. Dan maakt het het altijd spannend als bij het begin van de trail diverse waarschuwingen vwb “Bear Activity” worden gegeven. Deze Trail van 2.8 km loopt via een goed te belopen pad richting de kust, waar je via een houten trap met 164 treden afdaalt naar een mooi/wild strand. Aan beide zijden van dat pad was de begroeiing zeer dicht en als er dan een melding van Bear Activity hangt maakte dit het wel spannend. Er wordt hier constant gewaarschuwd voor beren, maar ook voor Cougars (met 4 poten dan he) en wolven. De bus Bear Spray heb ik dus maar uit mijn rugzak gehaald en in mijn broekzak gestoken. Op het strand aangekomen hebben we even rondgekeken en wat foto’s gemaakt. Daarna die 164 treden omhoog en weer richting startpunt gelopen. Mooie (spannende) hike, met de Rainforrest Trail zeker aan te bevelen. Terug in Ucluelet hebben we nog wat boodschappen gedaan. We hebben bij de Coop verse salade met Chickenwings en soep opgeschept en op de kamer zitten dineren. Morgen gaan we het Pacific Rim Hotel verlaten en rijden we via Chemainus (bekend van muurschilderingen) naar Metchosin, naar onze derde AirBnB ligt. Deze BnB heeft een echte hot-tub, ik ben benieuwd. Vanuit Metchosin zullen we de hoofdstad van British Columbia, Victoria bezoeken.

23 juni 2019: Met een lekkere kop koffie en een volle tank zijn we op pad gegaan naar Metchosin, een klein gehucht in de buurt van Victoria. Vanuit een AirBnB waar we twee nachten verblijven gaan we Victoria bekijken. Het schoot echter niet op vandaag, op een zondag over de HW-4 rijden is geen succes. Ook het stuk HW-1 tussen Nanaimo en Victoria was een ramp, erg druk met veel verkeerslichten, nee het zat qua verkeer niet mee. Onderweg zijn we gestopt in Chemainus, een klein stadje wat bekend staat om grote muurschilderingen. Daar hebben we de lunch gedaan en in het stadje wat rondgewandeld. Best wel grappig die muurschilderingen, maar nu ook weer niet heel bijzonder. Deze muurschilderingen zijn ooit aangebracht om toeristen te trekken en gezien het feit dat wij hier nu ook waren, werkt dat. Best leuk, maar niet bijzonder. In Victoria hebben we nog even kort gewinkeld in de Mayfair Mall en voor Annouchka een paar sportieve wandelschoenen gescoord. Schoenen die aanzienlijk wat meer grip/steun geven als gewone sneakers van Nike of Skechers. Daarna hebben we onze AirBnB opgezocht op een plek die je zonder navigatieapparatuur denk ik niet zou vinden. Bij deze “Sacred Pilgrimage Studio” werden we verwelkomd door Aleksei die ons de studio liet zien en aangaf dat de Hot Tub helaas in onderhoud was. Jammer, beetje teleurstellend dit. De studio zelf is ruim, schoon en van alle gemakken voorzien, maar kan zeker niet tippen aan de AirBnB van Jacquie in Campbell River. We hadden wat zaken meegenomen voor de BBQ, dus die hebben we gelijk maar aangezet. Net als de verwarming, want het was steenkoud in de studio. Dan vallen in deze AirBnB wel dingen op. Zo is er bijvoorbeeld geen keukenblok (afwassen in de badkamer?), maar wel keukeninventaris en wat ongezellige verlichting, dat kan (makkelijker) beter. Aleksei en Olga zijn uiterst vriendelijke mensen, daar ligt het niet aan, maar er is wel iets vreemds aan. Morgen gaan we rustig opstaan en rijden we naar Victoria. Daar willen we fietsen gaan huren om deze hoofdstad van British Columbia eens goed te kunnen bekijken.

24 juni 2019: Vandaag hebben we Victoria bekeken. Een klein half uurtje rijden en we stonden in het centrum, vlakbij BC Cycles. Bij deze fietsenverhuurder hebben we twee fijne fietsen opgehaald en met een kaartje van Victoria zijn we op pad gegaan. Het eerste stuk heb je die kaart niet nodig, hou het water maar aan je rechterkant, dan zie je alles. Nog geen 500 m verder stonden we al in het Harberfront (ook wel Inner Harbour genoemd) van Victoria. Prachtig mooi aangelegd en het middelpunt van deze stad. Mooie gebouwen, leuke winkeltjes/barretjes en een kleine bedrijvige haven waar van die kleine taxibootjes af- en aanvaren. Vanuit deze haven wordt ook nog, met een behoorlijk oud schip een ferryverbinding met Port Angeles (USA) onderhouden. Wat ook hier weer opvalt is, hoe netjes alles is aangelegd en hoe schoon het hier is. Na enige tijd in het Harberfront te hebben rondgekeken zijn we verder gefietst naar Fishermans Wharf een kleine 2 km verder. Fishermans Wharf bestaat uit een aantal steigers waar bontgekleurde woonboten aan zijn afgemeerd waarvan het grootste gedeelte is ingericht tbv het toerisme. Er zijn allerlei eetgelegenheden, Whalewatchbedrijven en souvenirwinkeltjes in gevestigd. Een enkele woonboot wordt daar maar gebruikt als woning. Aan de meeste westelijke steigers lagen nog wat lokale vissersboten en wat bootjes voor Whakewatching. Hierna weer verder de kust langs gefietst, de volgende stop was The Breakwater. De naam zegt het al, wij noemen dit een golfbreker of een pier. Vanaf deze pier heb je mooi uitzicht over de Salish Sea, de zeestraat die Canada en Amerika hier van elkaar scheidt. Aan de overzijde ligt het Olympic Nat Park, je kon de hoge besneeuwde bergen zie liggen. Hierna hebben we de kustlijn tot voorbij Ross Bay Cemetery gevolgd, met hier en daar een fotomomentje. Hierna zijn we binnendoor (met een klimmetje van de 3e categorie) weer terug gefietst naar de fietsen verhuurder en hebben we de fietsen de fietsen weer ingeleverd. Best een aanrader als je Victoria bezoekt, prima manier om zonder auto en op een leuke manier het nodige te bekijken. Na het terugbrengen van de fietsen zijn we teruggelopen naar het Harberfront en hebben daar eerst eens een lekker drankje op een zonnig terras gedaan. Best prijzig, maar we vonden dat we wel een drankje hadden verdiend.. Na de drankjes hebben we Harberfront (en alles er omheen) nog eens goed bekeken en op de foto gezet. Tegen een uur of vijf hebben we de auto weer opgezocht en zijn we teruggereden richting Metchosin. Onderweg nog gestopt bij een SportCheck (grote mooie met Dick’s) vergelijkbare sportwinkelketen) en heb ik een paar Keen hikingshoes voor weinig op de kop getikt. Bij de AirBnB kwam de rook/lucht van brandend cederhout ons al tegemoet, de host had het vuur onder de Hot Tub aangestoken. Om half 10 kwam Aleksei aan de deur kloppen dat de “Hot Tub Ready” was, een heerlijke afsluiting van deze mooie dag. Morgen staan we op tijd op want 11 uur vaart onze boot van Swartz Bay naar Tsawwassen en die willen we niet missen. Hier bij Victoria is het een stuk drukker op de weg en met behoorlijke werkzaamheden net vlak voor de stad verwacht ik wel wat drukte. Daarna rijden we door naar North Vancouver voor een Hike in Lynn Canyon.

25 juni 2019: Zoals al aangegeven zijn we vanmorgen vroeg opgestaan, ik heb zelfs de wekker gezet. Ontbijtje, de bagage weer in de auto en op pad. Olga en Aleksei hebben we niet meer gezien, dat moet dan maar, blijft een vreemd stel. Zoals verwacht hebben we voor Victoria op HW-1 een half uurtje file gereden, maar eenmaal op HW-17 richting Swartz Bay ging het beter. Onderweg een lekker kop koffie gehaald en de koelbox gevuld met ijs en voordat we het wisten waren we al bij de Ferry-terminal. Het was 09.47 uur en onze boot ging pas om 11 uur. We hebben ons gewoon maar aangemeld bij een van de loketten en deze dame gaf aan dat we ook nog met de boot van 10.00 uur mee konden. Dat wilden wij wel, dus wij in “Lane 7” en konden eigenlijk gelijk al aan boord. Allemaal keurig strak georganiseerd daar. Ook wel fijn dat we nu niet met een van hun oude boten moesten varen, maar op de Coastal Celebration (filmpje). Hoewel bijna 10 jaar oud is dit schip ook een van hun laatste serie Ferries en allemaal wat luxer dan die ouder barrels. De overtocht van Swartz Bay naar Tsawwassen is een stuk mooier dan Vanuit Nanaimo (Duke Point). Nu vaar je tussen diverse eilandjes door, vanuit Duke point gaat het alleen over open water. Vooral het stuk door “Activ Pass” is erg smal en mooi, met een behoorlijke stroming. (zie filmpje) Juist in dit stuk kom je de volgende Ferry tegen, grappig als beide schepen elkaar dan begroeten met hun hoorns. Nu hadden wij al het idee dat de kans groot was op dit stuk om walvissen en/of orka’s te zien, maar op een gegeven moment was het raak. Iemand had aan stuurboordzijde een Orka gezien en inderdaad, de Orka liet zich nog een paar keer goed zien. Wel op een afstand, maar goed te zien op de foto’s. Jammer dat die Ferry niet even stopte, maar je kan niet alles hebben hahaha. Bijzonder gaaf om toch nog een Orka te zien, die kunnen we afstrepen. Eenmaal van de boot nog een snelle stop bij onze eerste AirBnB in Delta, we waren wat vergeten en dat hing (volgens afspraak) keurig aan de deur. Nu moesten we ons door Vancouver heen worstelen om in Lynn Canyon te komen, wat in North Vancouver ligt. Was toch nog een uurtje door het drukke verkeer. Bij Lynn Canyon gelijk een parkeerplaatsje gevonden (dat wil nog wel eens anders zijn) en eerst maar eens geluncht, daarna op onze nieuwe schoenen het park ingelopen. Je komt al snel bij de hangbrug, niet lang maar wel hoog en met een behoorlijk “wiebelgehalte”. Aan de overzijde zijn leuke/korte hikes uitgezet waarvan we een groot gedeelte hebben gelopen. Alle trails lopen langs de canyon of komen er weer op uit. Vooral de trail langs de Canyon was erg druk. Veel Indiërs en Chinezen, hele families kom je tegen, maar als je wat verder weg loopt van de Canyon wordt het al snel rustiger en kan je genieten van de natuur. Ook hier werd gewaarschuwd voor Bear Activity, dus de spray lag weer voor het grijpen. Wel moeilijk voor te stellen met al dat volk, maar goed. Alle trails staan aangegeven als “Easy”, maar of dit terecht is weet ik niet, het is af- en toe flink klimmen daar. Bij de 30ft pool zaten veel lokale jongeren op de rotsen (of ze sprongen er van af), daar was het echt heel druk. Best fijn zwemwater om even af te koelen denk ik. Daarna teruggereden naar Richmond (dus weer heel Vancouver door) en dat hebben we geweten. Normaal is Vancouver al erg druk, maar deze avondspits was echt een ramp. We hebben er dan ook ruim 2 uur over gedaan om bij ons hotel te komen. Dit hotel de Travelodge Vancouver Int. Airport (erg oud en onverzorgd en zeker niet voor herhaling vatbaar) maakte deel uit van de ticketdeal van Expedia. Hotels in Vancouver zijn peperduur en deze overnachting zat bij het ticket inbegrepen. Na het inchecken zijn we wat gaan eten bij Denny’s. Dit was zo’n beetje het enige westerse restaurant in deze omgeving die erg op Chinezen gericht is, er wonen in Richmond ook erg veel Chinezen. Morgen gaan we met de Trans-Link (Metro) naar het centrum van Vancouver, de auto laten we even lekker staan.

26 juni 2019: Ook vandaag hebben we het hotelontbijt niet gehaald en hebben heerlijk rustig aan gedaan. We zijn met de auto naar de McArthur Glenn Designer Mall gereden, daar geparkeerd en naar het nabijgelegen Translinkstation Templeton gelopen. Je mag bij die Mall max. 4 uurtjes parkeren, maar daar kijkt niemand naar? We hebben twee dagkaarten voor het OV van Vancouver gekocht en zijn met de (onbemande)metro naar het centrum van Vancouver gereden. Een uiterst relaxte wijze (filmpje) om in het centrum van Vancouver te komen, in nog geen 20 min sta je zonder files of parkeerkosten in het Pacific Center midden in de stad. Een dagkaart kost (10,25 CAD) en omdat we vanaf een van de drie Sea Island stations vertrokken kwam hier nog wel een toeslag van 5 CAD per persoon bij, omdat men daar van mening is dat bezoekers/toeristen een deel moeten bijdragen voor de aanleg van de Translink. Best apart, maar zoals ik al schreef, geen gezeur met files en/of parkeerplekje (kosten) zoeken. Je kan met deze dagpas in twee zones van Vancouver gebruiken maken van al het OV. (Translink, Bus en Seabus naar North Vancouver). In de stad was het gezellig druk en we hebben leuk gewinkeld. Ook lekker een uurtje in de zon op de trap van de St. Peter’s Fireside Church gezeten en het langslopende publiek bekeken en naar een straatmuzikant geluisterd. Nu ben ik niet zo van de straatmuzikanten, maar hier stond een meisje met een gitaar (voorzien van versterker), die echt kon zingen. Zeer gevarieerd repertoire, zelfs de laatste nummers van Lady Gaga uit de film “A Star is Born” zong ze perfect na. Ik heb haar zowaar onze laatste losse Canadese Dollars gegeven. We zijn ook nog even naar het Harberfront gelopen waar twee grote cruiseschepen lagen en ook hier een tijdje lekker in de zon op een terras gezeten en mensen gekeken. In de namiddag zijn we weer op de Translink gestapt en teruggereden naar Templeton Station. Toch nog een kort rondje in de Designer Mall gemaakt, maar eigenlijk niets meer gekocht. We warenb er wel klaar mee met al dat shoppen. Vwb het avondeten was het weer even zoeken in Richmond. Er zijn daar heel veel restaurants, waarvan 90% zich op Chinezen richt en daar hadden we geen zin in. Uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten in het Fogg N’ Suds Restaurant Beer Bar. Een goed restaurant in het Holiday Inn Hotel in Richmond. Daarna terug naar ons hotel om alles in te pakken en op gewicht te brengen. Viel dit keer niet mee, volgend jaar nemen we weer minder mee… Morgen niet al te laat op, voor 11 uur moet de auto zijn ingeleverd. Dit is gelijk onze inchecktijd, hoewel eigenlijk al ingecheckt zijn.

27 juni 2019: Het zit er al weer op, vandaag zijn we teruggevlogen naar Nederland. Koffers hadden we al ingepakt en op gewicht gebracht, maar voor de zekerheid toch nog even gecontroleerd. Op het laatste moment stop je er toch altijd weer van alles in. Net als in 2017 moesten we onze Bearspray nog kwijt. Op een verlaten stukje terrein bij de Designermall heb ik (met de wind in de rug) de bus maar leeggespoten en later op de luchthaven in een afvalbak gegooid. Die spray spoot trouwens minder ver dan verwacht, de 5 m heb ik denk ik net gehaald. De koelbox hebben we met de laatste flesjes water weggegeven aan een groepje hoveniers die bezig waren met onderhoud. Stomverbaasd, maar dankbaar. Inleveren van de auto bij AVIS ging super soepel. De beste man liet ons nog een vakje (met USB aansluitingen) achter de radiodisplay waar wij het bestaan niet van afwisten. Best lachen, hebben we al die 4385 km niet van geweten. Bij Air Canada ging het allemaal prima, ingecheckt waren we al en de bagagedrop gaat daar geheel automatisch, komt geen stewardess meer aan te pas. Vancouver Int. Airport is een fijne luchthaven, ook om vanaf te vertrekken. Een grote lounge met veel winkeltjes en eetgelegenheden, allemaal best leuk en speels aangelegd. Vlucht met Air Canada ging weer perfect. Echt een fijn toestel die Dreamliner en onderweg een goede/volledige verzorgen van wederom een vriendelijke cabincrew. We hebben er op de terugweg 8.55 uur over gedaan, wederom via een zeer noordelijke route. De 3.5 uur overstaptijd op Zurich was zo voorbij en precies op schematijd aangekomen op Schiphol. Dan is het toch wel teleurstellend dat de afhandelaar van Swiss (Swissport) er 50 min over doet om de ruimbagage van de B-pier op band 4 te krijgen, ik denk dat je dit lopend nog sneller kan doen. Na een vriendelijk knikje van de Douane (altijd fijn) waren we binnen een uurtje met de trein en bus weer thuis.

30 juni 2019: Vandaag de blog vwb de laatste dagen bijgewerkt en als ik de blog zo teruglees klopt ons gevoel, we hebben weer een heerlijke vakantie gehad. We hebben gedaan waar we zin in hadden en op een tempo dat ons uit kwam. Weer veel gezien en gedaan en soms ook gewoon even niets. Ook dit jaar vonden wij Canada weer een geweldig land om op vakantie te gaan. Het is er gewoon ontzettend mooi met relaxte mensen, allemaal even vriendelijk een aardig. Het was voor ons de eerste keer dat AVIS als voordeligste uit de bus kwam en daar zijn we zeker niet ontevreden over. De auto was geweldig, nieuw, van alles voorzien en reed ook nog eens erg lekker. In totaal hebben we met de Impala 4385 km afgelegd. Eén dag van lethbridge naar Kalispell was wel erg lang en hadden we bijzonder slecht weer. En als je het op die dag dan ook beter denkt te weten als de TomTom, rij je zo maar 90 km meer.  Achteraf hadden we de dagen in Amerika anders kunnen inplannen. Het ommetje on Glacier NP heen hadden we anders kunnen doen. De andere dagen liepen zoals gepland, maar volgend jaar willen we proberen wat langere stops in te plannen op bestemmingen waar je het nodige kan doen. Over de hotels/AirBnB’s zijn we (op de Travelodge en het Riviera Village Green hotel na) erg tevreden en in totaal (per nacht) voordeliger uitgekomen dan voorgaande jaren.

2020: We hebben ook al voorzichtig nagedacht over waar we in 2020 onze vakantie willen doorbrengen. Het wordt dan, na drie jaar Canada, wel weer de USA. Onze aandacht gaat uit naar een mooie route beginnend in Denver, Phoenix of zelfs Las Vegas (en dan naar het Oosten). Zal een beetje van de ticketprijs afhangen, we zien wel.

Bedankt voor het meelezen, de mailnotificaties gaan er weer van af.